Józef Ozga-Michalski
Z Wikipedii
Józef Ozga-Michalski (8 marca 1919 we wsi Bieliny, woj. kieleckie - 10 lutego 2002 w Warszawie), pisarz, wieloletni działacz państwowy okresu PRL.
Ukończył Akademię Nauk Politycznych w Warszawie oraz Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Działacz partii ludowych, od 1944 członek SL, następnie ZSL. Pełnił liczne funkcje partyjne - członek i sekretarz Rady Naczelnej SL (1944-1949), członek i sekretarz Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL (1949), członek Naczelnego Komitetu Wykonawczego i Prezydium NKW ZSL (1949-1980), sekretarz NKW ZSL (1949-1956), wiceprezes Naczelnego Komitetu ZSL (1956-1980), wiceprzewodniczący Sekretariatu NK ZSL (1964-1969), przewodniczący Klubu Poselskiego ZSL w Sejmie Ustawodawczym (1950-1952).
Przed II wojną światową działał w wiejskich organizacjach młodzieżowych; podczas okupacji członek ruchu oporu (Bataliony Chłopskie), redaktor podziemnej prasy ludowej. 1944 sekretarz Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach, 1945-1947 jej przewodniczący. 1947 prezes komitetu Demokratyzacji "Wici", 1947-1948 wiceprezes zarządu głównego Związku Młodzieży Wiejskiej RP "Wici", 1948-1949 wiceprzewodniczący zarządu głównego Związku Młodzieży Polskiej, 1949 jego sekretarz. 1949-1953 prezes zarządu głównego Związku Samopomocy Chłopskiej, 1959-1962 prezes zarządu głównego Centralnego Związku Kółek Rolniczych.
1952-1956 wicemarszałek Sejmu, 1957-1972 i 1976-1985 członek Rady Państwa, 1972-1976 zastępca przewodniczącego Rady Państwa.
Przez rekordowy w PRL okres ponad 45 lat nieprzerwanie sprawował mandat poselski kolejno w KRN, Sejmie Ustawodawczym i Sejmie dziewięciu kadencji. W tym czasie kilkakrotnie przewodniczył sejmowym komisjom - 1947-1949 Komisji Wojskowej, 1949-1952 Komisji Obrony Narodowej (Sejm Ustawodawczy), 1952-1956 Komisji Obrotu Towarowego (I kadencja), 1969-1972 Komisji Spraw Zagranicznych (V kadencja).
1952-1956 przewodniczący Rady Centrali Rolniczych Spółdzielni "Samopomoc Chłopska", 1971-1981 wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, 1972-1990 wiceprezes Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
1952-1988 był członkiem Światowej Rady Pokoju, był także wieloletnim wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju, wiceprzewodniczącym zarządu głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, prezesem zarządu głównego Towarzystwa Szkół Świeckich, przewodniczącym Towarzystwa Polsko-Brazylijskiego. Został odznaczony m.in. orderem Budowniczych Polski Ludowej (1979), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Grunwaldu (III klasy), Orderem Sztandaru Pracy (I klasy).
Autor powieści, opowiadań oraz utworów poetyckich.
Powieści: Ludowy potok (1951), Młodzik (1969), Sowizdrzał Świętokrzyski (1972), Sklepienie niebieskie (1974), Czary miłosne (1984), Ujawnienia (1988).
Zbiory opowiadań: Smutne i wesołe (1956), Krajobraz rodzinny (1973), W kogo trafi grom (1978); opowieść Piołun i popiół (1979).
Poezje: Poemat nowosielecki (1946), Lutnia wiejska (1954), Czernek i Anna (1956), Kartki partyzanckie (1957), Polska (1958), Światowid (1959), Druga strona księżyca (1961), Walc karnawałowy (1963), Pełnia (1965), Ściernisko (1968), Ta - bądź (1973), Rajski oset (1977), Hejnał na pogodę (1979), Powrót z Litwy (1980).
Przełożył na język polski epos fiński Kalewala oraz poemat meksykański Pieśń o Cuantemoku.
