Język południowoarabski epigraficzny
Z Wikipedii
Język południowoarabski epigraficzny - język znany z inskrypcji pochodzących z terenu obecnego Jemenu zapisanych pomiędzy VIII w. p. n. e. a VI w n.e. Są wśród nich inskrypcje naskalne, na stelach kamiennych oraz pisane na szypułkach liści palmowych. Język południowoarabski epigraficzny należy do języków południowosemickich. Zapisywano go pismem południowoarabskim, który miał dwie formy: monumentalną i kursywną. Wyróżnia się w nim 4 dialekty (niekiedy klasyfikowane jako osobne języki):
- sabejski
- minejski
- hadramaucki
- katabański
Wskutek działalności osadniczej i handlowej użytkowników języka południowoarabskiego epigraficznego inskrypcje w nim znajdywano również na terenie Egiptu, Etiopii i północnej Arabii.
[edytuj] Źródło:
A. F. L. Beeston. A descriptive grammar of Epigraphic South Arabian. Luzac & Co: London 1962.
Edward Lipiński. Języki semickie rodziny afroazjatyckiej: zarys ogólny. Wydawnictwo Naukowe UAM: Poznań 2001.
