Języki bałtyckofińskie
Z Wikipedii
Języki bałtyckofińskie, określane też jako języki bałtofińskie lub języki fińskie - grupa językowa w obrębie uralskiej rodziny językowej. Obejmuje ona kilka języków, których liczba nie jest ostatecznie ustalona z uwagi na kontrowersje dotyczące uznania danego języka za język samodzielny, lub jedynie dialekt innego języka. Języki bałtyckofińskie są kontynuacją języka używanego przez plemiona ugrofińskie zamieszkujące północno-wschodnią Europę na początku I tys. n.e. Zasięg terytorialny języków bałtofińskich zmniejszył się jednak w stosunku do zajmowanego jeszcze na przełomie I i II tys. n.e. a to z powodu wypierania ich przez języki bałtyckie od południa, języki słowiańskie - od wschodu oraz języki germańskie (szwedzki) - od zachodu. Także obecnie zasięg występowania małych języków bałtofińskich zmniejsza się wskutek wypierania ich przez rosyjski.
Językami bałtyckofińskimi posługuje się ok. 6,3 mln. ludzi zamieszkujęcych północno-wschodnie wybrzeża Morza Bałtyckiego. Do języków bałtofińskich zalicza się:
- język fiński (Suomi)- ok. 5 mln. mówiących
- język estoński - ok. 1,1 mln. mówiących
- język karelski - ok. 150 tys. mówiących
- język wepski - ok. 5 tys. mówiących
- język iżoriański (ingryjski) - ok. 500 mówiących
- język liwski - poniżej 100 mówiących
- język wotycki - praktycznie wymarły.
Ponadto w ostatnich latach pojawia się tendencja do wyodrębniania z języka estońskiego odrębnego języka Võro - ok. 70 tys. mówiących.
