Jan Krukowiecki
Z Wikipedii
Jan Stefan hrabia Krukowiecki herbu Pomian (ur. 15 grudnia 1772 we Lwowie, zm. 17 kwietnia 1850 w Popieniu) pochowany w Jeżowie w rodzinnym grobowcu. Ojciec Piotr Krukowiecki otrzymał od cesarzowej Marii Teresy tytuł hrabiowski. polski szlachcic, generał.
Ukończył wiedeńskie Theresianum. W wojsku od 1786 roku, początkowo służył w armii austriackiej, potem w wojsku francuskim i Księstwa Warszawskiego, był ciężko ranny w 1812 roku w czasie walk o Smoleńsk. Generał brygady od 1813 roku, w 1815 roku już w armii Królestwa Polskiego awansowany na generała dywizji (w 1829). Dowodził najpierw brygadami w 2 Dywizji Piechoty i 1 Dywizji Piechoty, a od 1829 1 Dywizją Piechoty.
Po wybuchu powstania listopadowego dowodził 1 Dywizją Piechoty. Sprawował dowództwo w zwycięskiej bitwie pod Białołęką. W marcu 1831 mianowany generałem piechoty, objął stanowisko gubernatora Warszawy. W sierpniu i wrześniu 1831 roku prezes Rządu Narodowego oraz faktyczny wódz w końcowym okresie walk. Oficer o poglądach skrajnie konserwatywnych, zdelegalizował Towarzystwo Patriotyczne. W gruncie rzeczy przeciwny kontynuowaniu powstania, prowadził rokowania z marszałkiem Iwanem Paskiewiczem o warunki kapitulacji, obciążany był winą za niedostateczne przygotowanie stolicy do obrony i oskarżany o potajemne kontakty z przeciwnikiem. Po kapitulacji Warszawy pozostał w stolicy. Po upadku powstania decyzją cara zesłany początkwo do Jarosławia, w którym przebywał od listopada 1831 roku do maja 1832 roku. Następnie rozkazem carskim przeniesiony do Wołogdy; w której przebywał do 1834 roku. Podczas podbytu w Jarosławiu i Wołogdzie pisał dziennik dla żony. Opisał w nim również losy generałów, którzy wraz z nim odbywali karę zesłania w Jarosławiu i Wołogdzie; min: Michał Radziwiłł, Izydor Krasiński, Ignacy Prądzyński, Walenty Zawadzki, Edward Żółtowski, Ksawery Niesiołowski, Franciszek Morawski, Czyżewski, Kazimierz Dziekoński, Jan Tomicki, Jakub Redel.
Po zakończeniu zesłania wrócił do Królestwa i osiadł w Popniu, majątku należącym do żony - Heleny z Wolskich Krukowieckiej. W 1820 roku ożenił się z Heleną Wolską. Z tego związku urodzili się synowie: Konstanty, Aleksander, Władysław Adam oraz córka Helena. Córka Helena pozostała w stanie panieńskim i mieszkała w majątku Krukowieckiego w Osse. Jego syn Aleksander Krukowiecki zasłużył się jako jeden z najzdolniejszych partyzantów w powstaniu styczniowym. Aleksander miał córkę Aleksandrę Krukowiecką, która poślubiła Karola Sulikowskiego dyrektora kolei warszawsko-wiedeńskiej. Małżonkowie mieszkali w rodzinnym Popniu a Aleksander zakupił majątek Aksmanice w Galicji wschodniej. Zmarł w 20 VII 1850 roku. Pozostali synowie wcześnie zmarli.
Stanisław Barzykowski • Alojzy Biernacki • Aleksander Bniński • Adam Czartoryski • Leon Dembowski • Kajetan Garbiński • Antoni Gliszczyński • Andrzej Horodyski • Izydor Krasiński • Jan Krukowiecki • Joachim Lelewel • Franciszek Lewiński • Gustaw Małachowski • Franciszek Morawski • Teodor Morawski • Teofil Morawski • Bonawentura Niemojowski • Wincenty Niemojowski • Andrzej Plichta • Wiktor Rembieliński • Jan Olrych Szaniecki
