Janusz Zbaraski
Z Wikipedii
Janusz Zbaraski (ur. przed 1553, zm. 1608) – polski szlachcic herbu Korybut.
Syn Mikołaja Zbaraskiego i kobiety nieznanej z nazwiska.
Był wojewodą bracławskim od 1576, starostą krzemienieckim i pińskim.
W 1575 rozbił Tatarów pod Zbarażem i w 1578 pod Bracławiem. W czasie operacji wielkołuckiej, pobił pod Toropcem oddział Rosjan dowodzony przez księcia Chyłkowa. W czasie oblężenia Pskowa pełnił funkcję kwatermistrza. Był też jednym z negocjatorów rozejmu w Jamie Zapolskim.
W 1589 nie udało mu się obronić Zbaraża, który zdobyli i częściowo zniszczyli Tatarzy. Wg. ks. dr Tadeusz Wojaka, 23 maja 1591 Zbaraski przebywając akurat w Krakowie, wziął udział w obronie protestantów przed atakiem rozjuszonego motłochu katolickiego (sam również był protestantem). W 1596 prowadził rozmowy w sprawie utworzenia ligi przeciw Turcji. Podczas rokoszu Zebrzydowskiego stanął po stronie króla.
Dzięki małżeństwu z Anną Czetwertyńską (data ślubu nieznana), jedyną córką Macieja Czetwertyńskiego, przejął dużą część włości tej rodziny. Miał z nią synów: Jerzego i Krzysztofa.
Przedstawiony na obrazie Jana Matejki Batory pod Pskowem.
