Jazda indywidualna na czas

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jazda indywidualna na czas (potocznie: czasówka indywidualna) to konkurencja rozgrywana w ramach kolarstwa szosowego. Wyścig polega na jak najszybszym pokonaniu kilkudziesięciokilometrowego odcinka.

[edytuj] Zasady

Długość: zazwyczaj ok. 30-60 km (mężczyźni), 20-35 km (kobiety).
- w przypadku tzw. prologu dystans ten wynosi najczęściej kilka kilometrów, a na tzw. czasówce górskiej (jazda na czas pod górę, na odcinku o stałym dużym nachyleniu) - zazwyczaj kilkanaście kilometrów.
Zawodnicy startują oddzielnie w 1- do 3-minutowych odstępach czasu w kolejności od najsłabszego do najsilniejszego.
Kolarze nie mogą jechać parami lub grupami, w przypadku gdy jeden drugiego dogoni na trasie wyścigu.
Na trasie etapu jest kilka punktów pomiaru czasu, w celu bieżącego porównywania czasów jadących zawodników.

[edytuj] Sprzęt

rower do jazdy na czas i kolarz w stroju aerodynamicznym - tutaj: Ivan Basso

W tej konkurencji kolarze korzystają ze specjalnie zaprojektowanych rowerów i ubiorów. Wszystko to podporządkowane jest jak najmniejszym oporom powietrza stawianym przez zawodnika i jego aerodynamicznej pozycji. Od kilkunastu lat powszechne jest stosowanie w rowerach czasowych kierownicy typu lemondka i pełnych kół tylnych (bez użycia szprych), co zapożyczone zostało z kolarstwa torowego. Ubiór kolarza podczas jazdy na czas to obecnie opływowy skafander, coraz częściej z ukrytymi szwami oraz specjalny kask o kosmicznym kształcie, dający kolarzowi jeszcze większe właściwości aerodynamiczne. Podczas gdy w normalnym wyścigu, kiedy kolarze jadą wspólnie w peletonie zabronione jest ze względów bezpieczeństwa stosowanie kół o ilości szprych mniejszej niż 16, w jeździe na czas dopuszczalne jest użycie przednich kół wykonanych jako odlew z karbonu, mających tylko kilka (3 do 5) spłaszczonych poprzeczek.