Bernard Hinault
Z Wikipedii
Bernard Hinault (ur. 14 listopada 1954 w Yffiniac w Bretanii) były francuski kolarz szosowy. W latach 1978-1985 z powodu swojego taktycznego sprytu i zawziętości, przez Francuzów nazywany był Le Blaireau ("Borsuk"). Hinault jako trzeci w historii kolarz wygrał pięć razy Tour de France.
Hinault rozpoczął karierę w zawodowym peletonie w 1974. Jego zwycięstwa w "Wielkiej Pętli" przypadały na lata: 1978, 1979, 1981, 1982 und 1985. W latach 1984 i 1986 stawał na drugim miejscu podium. Łącznie wygrał 28 etapów (z czego 13 w jeździe indywidualnej na czas). Ze swoimi piecioma zwycięstwami stoi w jednym szeregu z takimi gwiazdami peletonu jak: Jacques Anquetil, Eddy Merckx i Miguel Induráin. Jedynie Lance Armstrong zdołał pobić ten rekord, wygrywając Tour siedmiokrotnie.
Jako jedyny kolarz w historii wygrywał kilkakrotnie w trzech wielkich tourach: w 1980, 1982 i 1985 wygrał Giro d'Italia, a w 1978 i 1983 zwyciężył w wyścigu Vuelta a España.
Przez 12 lat swojej sportowej kariery odniósł ponad 200 zwycięstw, był kolarzem wszechstronnym, mógł więc wygrywać także w jednodniowych klasykach. W 1980 zdobył tytuł Mistrza Świata. Zaliczył także pierwsze miejsca w takich wyścigach jak: Paryż-Roubaix (1981), Liege-Bastogne-Liege (1977 i 1980), jak również Giro di Lombardia (1984).
Hinault zakończył karierę w 1986 roku. Obecnie zajmuje się hodowlą bydła na swoim gospodarstwie w pobliżu Rennes i dorywczo włącza się w organizację Tour de France, pojawiając się na podium i gratulując zwycięzcom etapów. Pracował także dla firmy LOOK Cycles, jako konsultant techniczny przy produkcji pedałów zatrzaskowych.
[edytuj] Cytaty
- Spałem jak dziecko poprzedniej nocy, ponieważ wiedziałem, że następnego dnia wygram - po zwycięstwie w Mistrzostwach Świata w Sallanches, Francja, w 1980.
- Na początku roku wybrałem kilka wyścigów, które chcę wygrać. W innych wyścigach będę pracował dla innych z drużyny
- Cyrille Guimard wcale nie potrafi słuchać, ale na wyścigach jest taktycznym geniuszem - o swojej relacji z byłym menadżerem i dyrektorem sportowym.
- Dopóki oddycham - atakuję.
- On ma głowę, dwie ręce, dwie nogi, tak samo jak ja - w odpowiedzi na pytania, czy boi się Eddy'ego Merckxa.
[edytuj] Linki
Maurice Garin • Henri Cornet • Louis Trousselier • René Pottier • Lucien Petit-Breton • François Faber • Octave Lapize • Gustave Garrigou • Odile Defraye • Philippe Thys • Firmin Lambot • Léon Scieur • Henri Pélissier • Ottavio Bottecchia • Lucien Buysse • Nicolas Frantz • Maurice Dewaele • André Leducq • Antonin Magne • Georges Speicher • Romain Maes • Sylvère Maes • Roger Lapébie • Gino Bartali • Jean Robic • Fausto Coppi • Ferdi Kübler • Hugo Koblet • Louison Bobet • Roger Walkowiak • Jacques Anquetil • Charly Gaul • Federico Bahamontes • Gastone Nencini • Felice Gimondi • Lucien Aimar • Roger Pingeon • Jan Janssen • Eddy Merckx • Luis Ocaña • Bernard Thévenet • Lucien Van Impe • Bernard Hinault • Joop Zoetemelk • Laurent Fignon • Greg LeMond • Stephen Roche • Pedro Delgado • Miguel Induráin • Bjarne Riis • Jan Ullrich • Marco Pantani • Lance Armstrong • Floyd Landis
Alfredo Binda (1927, 1930, 1932) • Georges Ronsse (1928, 1929) • Learco Guerra (1931) • Georges Speicher (1933) • Karel Kaers (1934) • Jean Aerts (1935) • Antonin Magne (1936) • Eloi Meulenberg (1937) • Marcel Kint (1938) • Hans Knecht (1946) • Theo Middelkamp (1947) • Albéric Schotte (1948, 1950) • Rik Van Steenbergen (1949, 1956, 1957) • Ferdi Kübler (1951) • Heinz Muller (1952) • Fausto Coppi (1953) • Louison Bobet (1954) • Stan Ockers (1955) • Ercole Baldini (1958) • André Darrigade (1959) • Rik Van Looy (1960, 1961) • Jean Stablinski (1962) • Benoni Beheyt (1963) • Jan Janssen (1964) • Tom Simpson (1965) • Rudi Altig (1966) • Eddy Merckx (1967, 1971, 1974) • Vittorio Adorni (1968) • Harm Ottenbros (1969) • Jean-Pierre Monsere (1970) • Marino Basso (1972) • Felice Gimondi (1973) • Hennie Kuiper (1975) • Freddy Maertens (1976, 1981) • Francesco Moser (1977) • Gerrie Knetemann (1978) • Jan Raas (1979) • Bernard Hinault (1980) • Giuseppe Saronni (1982) • Greg LeMond (1983, 1989) • Claudy Criquelion (1984) • Joop Zoetemelk (1985) • Moreno Argentin (1986) • Stephen Roche (1987) • Maurizio Fondriest (1988) • Rudy Dhaenens (1990) • Gianni Bugno (1991, 1992) • Lance Armstrong (1993) • Luc Leblanc (1994) • Abraham Olano (1995) • Johan Museeuw (1996) • Laurent Brochard (1997) • Oscar Camenzind (1998) • Oscar Freire (1999, 2001, 2004) • Romans Vainsteins (2000) • Mario Cipollini (2002) • Igor Astarloa (2003) • Tom Boonen (2005) • Paolo Bettini (2006)
