John Spencer (snookerzysta)
Z Wikipedii
John Spencer (ur. 18 czerwca 1935 w Radcliffe, zm. 11 lipca 2006 w Bolton), snookerzysta angielski, czołowy zawodnik świata w latach 70.
W 1964 uległ w finale amatorskich mistrzostw Anglii Rayowi Reardonowi; w 1966 zdobył ten tytuł, po zwycięstwie w finale nad Marcusem Owenem. W tym samym roku w finale amatorskich mistrzostw świata w Karachi pokonał go brat Marcusa, Gary Owen.
Jako zawodowiec debiutował w mistrzostwach świata w 1969; w pierwszej od wielu lat edycji turniejowej Spencer okazał się najlepszy, w finale rewanżując się G. Owenowi 37:24. Nie obronił tytułu, ulegając Reardonowi w półfinale w 1970; odzyskał mistrzostwo świata po zwycięstwie w Melbourne nad Australijczykiem Warrenem Simpsonem. Był pierwszym mistrzem świata od przyjęcia przez turniej nazwy "Embassy World Championship" (1977, finał z Kanadyjczykiem Thorburnem); ponadto zaliczył przegrany do Alexa Higginsa finał w 1972.
Inne zwycięstwa Spencera:
- Benson & Hedges Masters 1975
- Benson & Hedges Irish Masters 1978
- Norwich Union Open 1973, 1974
- Holsten Lager International 1979
- Pontins Professional 1977
- Wilsons Classic 1980
- Pot Black 1970, 1971, 1976
W ostatnich latach kariery zmagał się z problemami wzrokowymi. Osiągnął raz maksymalny break snookerowy 147 punktów. Ostatnim znaczącym rezultatem był ćwierćfinał British Open w 1987, gdzie przegrał z Jimmym Whitem. Zakończył karierę w 1992.
W latach 1990-1996 był prezydentem Światowego Stowarzyszenia Bilarda i Snookera Zawodowego.
