Judasz Iskariota

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy apostoła. Zobacz też: znaczenie potoczne.

Pocałunek Judasza, pędzla Giotto

Judasz Iskariota (grecka forma imienia Juda) o przydomku Iskariota (hebr. אש קרת - mąż z Kariotu) - jeden z 12 apostołów, według przekazów czterech ewangelistów wydał Jezusa Chrystusa w ręce Sanhedrynu za trzydzieści srebrników, po czym popełnił samobójstwo. Chrześcijanie wierzą, że fakty te zostały przepowiedziane w Starym Testamencie (zob. Mt 27,3-10; 13,18-19; Dz 1,15-20).

Jeśli chodzi o genezę przydomku Iskariota wysunięto trzy hipotezy:

pochodzi od miejsca pochodzenia Judasza - miasta Keriot (południowa Judea); pogląd ten potwierdza fakt, że Judasz był też nazywany synem Szymona Iskarioty,
związany jest ze słowem sicarius, co znaczyłoby, że Judasz był związany z sykariuszami, skrajnym odłamem zelotów (pogląd obecnie odrzucany w literaturze przedmiotu^[1]),
pochodzi od aramejskiego słowa iszkarja (kłamca) - w myśl tej teorii został on nadany Judaszowi dopiero przez tradycję chrześcijańską.

Wszystkie wykazy apostołów zawarte w Nowym Testamencie wymieniają Judasza na ostatnim miejscu.

Gnostycka sekta ofitów (II wiek) czciła Judasza jako aktywnego uczestnika Bożego planu zbawienia (bez zdrady Judasza nie doszłoby do ukrzyżowania Jezusa, a co za tym idzie nie byłoby Zmartwychwstania).

W Wielkanoc roku 2006 wydano tłumaczenie odnalezionej w 1978 r. w Egipcie koptyjskiej kopii gnostyckiego apokryfu nazwanego Ewangelią Judasza, według której Jezus poprosił Judasza, aby go wydał, co oznaczałoby, że Judasz nie był zdrajcą, lecz wykonawcą woli Chrystusa. Tzw. Ewangelia Judasza jest zbieżna w treści z Koranem, co potwierdza teorię o kompilacji tejże księgi z różnych tekstów gnostyckich i heretyckich - Arabia Haeresum Ferax. Tekst ten od kilku lat jest przedmiotem wykładów na kierunku biblijnym KULu.

[edytuj] Bibliografia

Bocian M., Leksykon postaci biblijnych, Kraków 1995, ISBN 83-7006-393-4, s. 295-300.
Bosak Cz. P., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordacja, Poznań-Pelplin 1996, s. 417-423.
Gnilka J., Jezus z Nazaretu. Orędzie i życie, Kraków 1997, ISBN 83-7006-431-0, s. 230.