Karol II Habsburg
Z Wikipedii
Karol II (ur. 6 listopada 1661, zm. 1 listopada 1700) - król Hiszpanii w latach 1665 - 1700. Syn Filipa IV i jego drugiej żony (i siostrzenicy) Marianny Habsburg.
Za jego panowania Hiszpania spadła do roli drugo lub nawet trzeciorzędnej w Europie zachodniej. Straciła ona przy tym Franche-Comte i część Flandrii oraz resztę Artois (w Niderlandach). Do tego dochodzą straty w koloniach na rzecz Anglii i innych mocarstw oraz uznanie niepodległości Portugalii (do 1640 roku w granicach Hiszpanii). Za jego czasów Hiszpania ostatecznie z podmiotu polityki europejskiej staje się jej przedmiotem. Jego testament (prawdopodobnie podrobiony przez stronnictwo francuskie) zalegalizował objęcie Hiszpanii i jej posiadłości przez Filipa d'Anjou - wnuka Ludwika XIV Wielkiego. Jednym z przykładów niepoczytalności i niskiej inteligencji króla jest nieuczestniczenie w planach dotyczących Korony hiszpańskiej i planowany jej rozbiór pomiędzy Francją, Holandią, Anglią (zjednoczonej ze Szkocją i Irlandią) oraz Austrią i Bawarią. W swym testamencie zapisał cały spadek Filipowi d'Anjou (Andegaweńskiemu). Spowodowało to wybuch wojny sukcesyjnej hiszpańskiej.
Jako ostatni z Habsburgów hiszpańskich powinien był spłodzić dziedzica tronu. W 1679 roku ożeniono go z Marią Ludwiką Orleańską (1662-1689), córką Filipa I Orleańskiego, wyjątkową pięknością, która na wieść o tym, że ma wyjść za mąż za skarłowaciałego i niedorozwiniętego władcę Hiszpanii, zemdlała. Małżeństwo to odczytywano jako sukces partii francuskiej na dworze. Okazało się ono totalną katastrofą, gdyż para królewska nie doczekała się potomka. Wkrótce królowa Maria dosyć niespodziewanie umarła. Jej zgon przypisywano parti proaustryjackiej.
Natychmiast po jej śmierci, partia proaustryjacka wybrała mu na małżonkę Marię Annę von Pfalz-Neuburg (1667-1740), która wywodziła się z rodziny powszechnie znanej z płodności. Niestety i to małżeństwo okazało się bezpotomne.
| Poprzednik Filip IV Habsburg |
 |
król Hiszpanii 1665–1700 |
|
Następca Filip V Burbon |
