Kazimierz Grudzielski
Z Wikipedii
Kazimierz Grudzielski (9 maja 1856 w Turwi, b. powiat kosciański - 31 marca 1921 w Poznaniu), generał dywizji WP.
Od 1878 był żołnierzem zawodowym w armii niemieckiej, 1880 mianowany podporucznikiem. W 1914 jako podpułkownik otrzymał rozkaz mobilizacji straży granicznej w obwodzie Monschau nad granicą belgijską; 2 września 1917 przeszedł w stan spoczynku.
12 listopada 1918 Powiatowa Rada Ludowa powierzyła mu funkcję polskiego kontrolera przy landracie we Wrześni. Po wybuchu powstania wielkopolskiego był komendantem Straży Ludowej na powiat wrzesiński, dowódcą odcinka północno-wschodniego z nominacji Dowództwa Generalnego w Poznaniu, dowódcą II Okręgu Wojskowego. Kierował działaniami powstańców pod Szubinem, po klęsce dowodził zorganizowaną w trybie alarmowym grupą dyspozycyjną. Doprowadził do wyzwolenia południowo-wschodniej Wielkopolski w połowie stycznia 1919 oraz zdołał utrzymać te tereny w czasie ofensywy niemieckiej w lutym i marcu.
W marcu 1919 zorganizował i został dowódcą 2. Dywizji Strzelców Wielkopolskich; 11 marca 1919 awansowany na generała podporucznika. Był także inspektorem piechoty przy głównodowodzącym Wojsk Wielkopolskich, dowódcą twierdzy Toruń, zastępcą dowódcy Dowództwa Okręgu Generalnego w Poznaniu. Krótko przed śmiercią awansowany na generała dywizji (3 stycznia 1921).
Był odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy (za działania w czasie powstania wielkopolskiego) oraz Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
Źródła:
- Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, tom II, część 2 (artykuł Bogusława Polaka)
