Kazimierz Piechowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kazimierz Piechowski (ur. 1919) - harcerz w II RP, więzień obozu Auschwitz-Birkenau, żołnierz AK, Honorowy Obywatel Miasta Tczewa.

Pochodzi z rodu szlacheckiego Piechowskich herbu Leliwa z Piechowic pod Kościerzyną, szeroko rozgałęzionego na całym Pomorzu, w Polsce, Niemczech, USA i innych krajach.

Od najmłodszych lat związany z Tczewem, gdzie przed wojną był działaczem Związku Harcerstwa Polskiego. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. wraz z kolegą z drużyny harcerskiej Alfonsem "Alkiem" Kiprowskim próbował przedostać się na Węgry, aby stamtąd przedostać się do Francji gdzie tworzone było wojsko polskie. Obaj zostali schwytani przez patrol niemiecki w pobliżu granicy, aresztowani i torturowani. Z aresztu trafili do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Piechowski otrzymał numer 918.

Ponieważ Piechowski dotarł do obozu w drugim transporcie od czasu jego utworzenia i był świadkiem wszystkich zbrodni dokonywanych przez Niemców, zdawał sobie sprawę, że stał się niewygodnym świadkiem. Był m. in. uczestnikiem apelu, podczas którego padły słowa: „Ja chcę iść na śmierć za tego więźnia" wypowiedziane przez człowieka „w okularach z drucianymi oprawami” - o. Maksymiliana Kolbe.

Obawiając się fizycznej eksterminacji po dwóch latach zdecydował się na ucieczkę z obozu. W tym celu wraz z trzema innymi więźniami włamał się do magazynu mundurów, ukradł samochód komendanta obozu Rudolfa Hössa i wyjechał nim wraz z kolegami przez obozową bramę. Nie posiadał żadnych dokumentów, a ucieczkę ułatwiło mu niezwykłe opanowanie i biegła znajomośc języka niemieckiego wyniesiona z domu rodzinnego. Jest to jedna z najbardziej brawurowych i spektakularnych ucieczek z KL Auschwitz w dziejach tego obozu. Została sfilmowana w fabularyzowanym dokumencie nakręconym przez BBC, w którym wystąpił także sam Piechowski.

Po ucieczce wstąpił do Armii Krajowej, w szeregach której walczył do końca wojny. Po powrocie na Pomorze podjął pracę, ale ktoś doniósł UB o jego akowskiej przeszłości. Został skazany na 10 lat więzienia, z czego odsiedział 7.

Swoje losy w Auschwitz opisał w książce "Byłem numerem".

W styczniu 2006 r. na wniosek senatora RP Macieja Płażyńskiego Rada Miasta Tczewa nadała mu tytuł Honorowego Obywatela.

Mieszka w Gdańsku.