Kihnu (wyspa)
Z Wikipedii
| Kihnu | |
 Wybrzeże Kihnu |
|
| Kontynent | Europa |
| Państwo |  Estonia |
| Akwen | Morze Bałtyckie |
| Powierzchnia | 16,4 km2 |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
500 30 os./km2 |
| Galeria zdjęć w Wikimedia Commons | |
Kihnu - niewielka wyspa w Zatoce Ryskiej należąca do Estonii. Jest siódmą co do wielkości wyspą Estonii. Ma powierzchnię 16,4 km² i liczy około 500 mieszkańców.
Pierwsza pisemna wzmianka o wyspie (Kyne) pochodzi z 1386 roku. Należała wówczas do Biskupstwa Saare-Lääne. W późniejszych czasach wielokrotnie zmieniała właścicieli. Od roku jej właścicielami byli 1562 Duńczycy. W 1565 duński król Magnus Inflancki scedował wyspę Unii polsko-litewskiej, w zamian otrzymując część Saremy. Polacy mieli wyspę w posiadaniu do roku 1600 (z przerwą w latach 1575 - 1582, kiedy to należała do Rosji). W 1600 wyspa przeszła we władanie Szwecji, a 1710 Imperium Rosyjskiego.
Na wyspie znajduje się gmina Kihnu i cztery osady: Linaküla, Rootsiküla, Sääreküla i Lemsi, a także kościół, szkoła, urząd pocztowy, muzeum, port i latarnia morska Kihnu. Wybrzeże Kihnu jest niskie i kamieniste.
Przez lata izolowanej egzystencji wyspiarze wytworzyli i zachowali unikatową kulturę, której bliżej do krajów skandynawskich niż "kontynentalnej" Estonii. Przejawia się ona w miejscowej gwarze, zwyczajach, legendach (przez niektórych określanych jako sagi, ludowych pieśniach oraz charakterystycznych strojach (pasiaste, żabotowe spódnice). W 2003 Kihnu wraz z sąsiednią wyspą Manija została wpisana na listę UNESCO za Arcydzieło Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości.
