Kino Palladium
Z Wikipedii
Kino Palladium - kino mieszczące się przy ul. Złotej 7/9 w Warszawie. Funkcjonowało do końca lat 90. XX wieku - obecnie zamknięte. Zachowało wystrój zbliżony do tego z lat 30.
Kino było wzniesione w latach 1935-37 według projektu architekta Edwarda Ebera z inicjatywy włoskiej Assicurazioni Generali Trieste (Spółki Akcyjnej Powszechnej Asekuracji w Trieście). Gmach ma sześć pięter. Na górnych piętach mieściły się mieszkania, na dole zaś - sala kinowa, teatrzyk, lokale użytkowe (m. in. Bar na Antresoli) i kluby.
Podczas okupacji hitlerowskiej Niemcy zmienili nazwę kina na Helgoland. Przestało być ono dostępne dla Polaków; mieli prawo wstępu jedynie do teatrzyku, którego repertuar od tego czasu był na bardzo niskim poziomie. Józef Dąbrowa-Sierzputowski pisał: Z dawnej, przedwojennej publiczności została tylko garstka. (...) Inteligencja miała zastrzeżenia natury moralnej co do korzystania z teatrów. W czasie powstania warszawskiego dzięki operatorom filmowym Biura Informacji i Propagandy AK wyświetlono w dniach 13, 21 sierpnia i 21 września trzy części filmu Warszawa walczy, ukazującego walki w stolicy. Po wojnie ponownie uruchomiono kino Palladium, a w miejsce wcześniejszych klubów powstał klub studencki Hybrydy. Ostatecznie kino zostało zamknięte ok. 2000 roku.
