Klemens Koehler
Z Wikipedii
Klemens Juliusz Koehler (ur. 9 lipca 1840 w Bydgoszczy, zm. 12 stycznia 1901 w Poznaniu) - polski lekarz, uczestnik powstania styczniowego.
Syn lekarza-chirurga Gustawa Adolfa Koehlera i Klementyny Brennessel (córka Zofii z Lipskich, prawnuczka Prokopa Lipskiego Miecznika Poznańskiego i Teresy Teofili Dąmbskiej, c.Wojciecha Andrzeja Dąmbskiego (1676-1725) Marszałka Nadwornego).
Klemens Koehler ukończył Gimnazjum w Ostrowie, studia medyczne podjął we Wrocławiu. W 1863 przerwal studia, aby wziąć udział w powstaniu styczniowym. Aresztowany dwa lata odsiadywał wyrok w Berlinie i Ostrowie.
Po zwolnieniu z więzienia kontynuował studia medyczne we Wrocławiu i Berlinie. Po ukończeniu studiów w 1869 początkowo praktykował w Strzelnie i Kościanie. Specjalizował się w laryngologi na uczelniach zagranicznych. Powrócił do kraju, zamieszkał w Poznaniu. Był współpracownikiem Nowin Lekarskich. W 1893 otrzymał od Cesarza Wilhelma "Patent" jako Radca Sanitarny. W 1897 zostaje Członkiem Komisji Antropologicznej Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. W swoim dorobku miał wiele prac nie tylko z dziedziny medycyny, ale też archeologii, antropologii, historii.
W 1874 ożenił się z Wandą Ziołecką h. Pobóg, córką Radcy Sadowego i Ewy Lossow h. Rys. Mieli czworo dzieci. Zygmunt Dr. Praw - bankowiec, Konstanty - inżynier, Joanna zam Pernaczynska ż. Stanislawa Pernaczyńskiego bankiera, Aniela dyrektor Biblioteki PTPN.
