Kołyma (obóz)
Z Wikipedii
Kołyma (od położenia w dorzeczu Kołymy) - nieformalne określenie grupy obozów pracy przymusowej, wchodzących w skład Siewwostłagu (Północno-Wschodnie Poprawcze Obozy Pracy, Северо-Восточный ИТЛ, działające na rzecz "Dalstroju"), utworzonych w 1932 roku w wyniku odkrycia bogatych złóż rud metali i złota na bezludnych, niezagospodarowanych obszarach na północnym wschodzie ZSRR (Jakucka ASSR, obwód magadański).
Więźniowie obozów byli zatrudnieniu głównie w górnictwie, eksploatacji lasów i budowie infrastruktury. Obozy były znane z wysokiej śmiertelności z powodu surowego klimatu oraz złych warunków bytowych - kierowani tam byli więźniowie "szczególnie niebezpieczni" dla władzy radzieckiej. "Pojemność" obozów kołymskich wynosiła w 1953 roku 200 tysięcy więźniów (całego Dalstroju ok. 2-3 mln.)
[edytuj] Bibliografia ,linki
- Anne Applebaum "Gulag.A History", New York 2003, ISBN 0767900561, wyd. polskie Gułag, Warszawa 2005, ISBN 8373913041
- Robert Conquest Kolyma: The Arctic Death Camps (1978), ISBN 0670414999
- Tomasz Kizny, GULAG. Life and Death Inside the Soviet Concentration Camps. Firefly Books, Buffalo, NY and Richmond Hill, ON, 2004 (original edition: Editions Balland, Paris 2003) ISBN 1552979644 (album 500 stron zdjeć dokumentalnych z Gułagu)[1]
- Anatol Krakowiecki Książka o Kołymie,wyd.2. London 1987 ,wyd.Veritas ISBN 094820205X wersja elektroniczna książki
- Warłam Szałamow Opowiadania kołymskie, wyd. polskie (krajowe)Wrocław 1999, ISBN 8370237053
