Konfederacja tyszowiecka
Z Wikipedii
Konfederacja tyszowiecka została zawiązana pod egidą hetmana wielkiego koronnego Stanisława Rewery Potockiego i hetmana polnego koronnego Stanisława Lanckorońskiego 29 grudnia 1655 w Tyszowcach niedaleko od Zamościa przez wojska koronne.
Głównym jej postanowieniem było wypowiedzenie posłuszeństwa królowi szwedzkiemu Karolowi X Gustawowi i wystąpienie zbrojne przeciwko Szwedom. Taki obrót spraw w Polsce sprowokowany został przez samowolę i rozpasanie wojsk szwedzkich liczne nieposłuszeństwa i brak tolerancji dla kościoła. Szwedzi postępowali w Polsce nie jak w swoim kraju, w części swego królestwa w kraju Króla Szwecji którym de facto ;po podpisaniu układów oddających koronę polską przez szlachtę królowi Karolowi; Polska wtedy była, lecz jak w kraju podbitym.
Naturalne więc iż katolicka szlachta poczuła się poniżona przez szturm Szwedów na Jasną Górę podnoszących swą świętokradczą rękę na to miejsce najznaczniejsze nie tylko Rzeczypospolitej, ale i Orbi Christiano (światu chrześcijańskiemu).[1] Zwycięska obrona Częstochowy i powrót do Polski króla Jana II Kazimierza Wazy 18 grudnia 1655 stanowiły przełom w przebiegi najazdu szwedzkiego i sygnał do zawiązania tej konfederacji.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Przypisy
- ↑ Zbigniew Wójcik - "Jan Kazimierz Waza", Wrocław 2004, ISBN 83-04-04717-9 s. 133.
