Konwencja wiedeńska o prawie traktatów

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Konwencja wiedeńska o prawie traktatów, KWPT (ang. Vienna Convention on the Law of Treaties, VCLT) - konwencja uchwalona w Wiedniu 22 maja 1969 r. a otwarta do podpisu 23 maja 1969 r.^[1] Weszła w życie 27 stycznia 1980 r. Jest konwencją kodyfikującą prawo umów międzynarodowych. Konwencja kolejno reguluje kwestie zawierania umów międzynarodowych, składania do nich zastrzeżeń, wejścia w życie i tymczasowego stosowania umów, ich przestrzegania i stosowania, a także interpretacji, wygaśnięcia i nieważności.

Polska przystąpiła do Konwencji w dniu 27 kwietnia 1990 roku. Po złożeniu dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego ONZ (2 lipca 1990), konwencja ta weszła w życie w stosunku do Polski 1 sierpnia 1990 r. Konwencja została opublikowana w Dzienniku Ustaw z 1990 r. Nr 74, poz. 439 (w załączniku).

[edytuj] Prace Komisji Prawa Międzynarodowego ONZ

Projekt konwencji został przygotowany przez Komisja Prawa Międzynarodowego ONZ. Prace nad nią rozpoczęły się 1949 roku, a zostały ukończone 1969 podczas dwóch konferencji międzynarodowych w Wiedniu. Podczas dwudziestu lat przygotowań specjalni sprawozdawcy Komisji opracowali kilka wersji konwencji i komentarzy omawiających dotychczasowe normy prawne i praktykę międzynarodową. Sprawozdawcami byli wybitni znawcy prawa międzynarodowego: James Brierly, Hersch Lauterpacht, Gerald Fitzmaurice oraz Humphrey Waldock.

[edytuj] Ogólne informacje o Konwencji

Konwencja odnosi się tylko do umów zawieranych w formie pisemnej pomiędzy państwami, nie ma ona zastosowania do umów zawieranych pomiędzy państwami a innymi podmiotami prawa międzynarodowego (np. organizacjami międzynarodowymi), ani do umów zawieranych pomiędzy tymi innymi podmiotami, co nie przesądza o mocy prawnej tych umów. Reguluje większość problematyki prawa traktatów, z wyjątkiem zagadnień sukcesji prawnomiędzynarodowej, odpowiedzialności państw i wpływu wojny na umowy międzynarodowej.