Królowie Rohanu
Z Wikipedii
Królowie Rohanu - królowie fikcyjnego państwa Rohan położonego w Śródziemiu, stworzonym przez J. R. R. Tolkiena.
Informacje na ich temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
- W angielskim oryginale – Kings of the Mark / Kings of Rohan
- Przekład Marii Skibniewskiej – Królowie Marchii / Królowie Rohanu
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Królowie Marchii / Królowie Rohanu
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Królowie Marchii / Królowie Rohanu
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
KRÓLOWIE ROHANU
(w nawiasach podano daty panowania; wszystkie dotyczą Trzeciej Ery, chyba że zaznaczono, iż chodzi o Czwartą Erę; znak † oznacza śmierć w gwałtownych okolicznościach)
[edytuj] Pierwsza Dynastia
- Eorl Młody, syn Léoda (2510-2545TE †)
- Brego (2545-2570)
- Aldor Stary (2570-2645)
- Fréa (2645-2659)
- Fréawine (2659-2680)
- Goldwine (2680-2699)
- Déor (2699-2718)
- Gram (2718-2741)
- Helm Żelaznoręki (2741-2759 †) - jego obaj synowie (Haleth i Háma zginęli podczas Długiej Zimy)
[edytuj] Druga Dynastia
- Fréaláf, syn Hildy (2759-2798)
- Brytta Léofa (2798-2842)
- Walda (2842-2851 †)
- Folca (2851-2864 †)
- Folcwine (2864-2903)
- Fengel (2903-2953)
- Thengel (2953-2980)
- Théoden Odrodzony (2980-3019 †)
[edytuj] Trzecia dynastia
- Éomer Éadig (3019TE-63 CzE)
- Elfwine Piękny (63 - ?)
Królowie Rohanu, począwszy od Eorla, byli potomkami władców Éothéodu (ci zaś w prostej linii wywodzili się od Vidugavii i byli dalekimi krewnymi królów Gondoru – matką jednego z nich Eldacara, była Vidumavi, córka Vidugavii).
W swoim państwie posiadali jak się zdaje absolutną, nieograniczoną władzę. Podejmowali wszystkie najważniejsze decyzje w państwie i (jeśli byli w stanie) bezpośrednio dowodzili wojskiem na wyprawach wojennych. U ich boku działała rada, składająca się z dostojników królestwa i możnych. W sprawach militarnych pomocą królowi służyli marszałkowie Rohanu. Wszyscy kolejni monarchowie, zobowiązani Przysięgą Eorla, byli sojusznikami Gondoru.
Tron obejmował w Rohanie zwykle najstarszy syn króla, ewentualnie jeden z jego braci (starszy). W przypadku, gdy władca (oraz jego następcą) umierali bezpotomnie, monarchą zostawał jego najbliższy męski krewny. Rozpoczynał on nową dynastię w ramach Rodu Eorla. W historii Rohanu dwukrotnie zdarzyła się taka sytuacja:
- w 2759 roku nowym królem został Fréaláf, syn Hildy, siostry poprzedniego monarchy Helma, który zgiął wraz z synami (Halethem i Hámą) w wojnie z Dunlendingami i Korsarzami
- w 3019 roku nowym królem został Éomer, syn Théodwiny, siostry poprzedniego monarchy Théodena, który poległ w bitwie na polach Pelennoru (jego syn Théodred zginął wcześniej w pierwszej bitwie u brodów na Isenie).
Królowie Rohanu nie nosili korony, tylko złotą opaskę z osadzonym pośrodku białym diamentem. Monarszą nekropolią było Mogilne Pole, opodal Edoras. Sztandar królewski zdobiło godło Rohanu – Biały Koń na zielonym polu.
Miano królowie Rohanu pojawiło się w użyciu od czasów namiestnika Gondoru Hallasa. Sami Rohirrimowie zwali swoich władców Królami Marchii.
