Krywicze
Z Wikipedii
Krywicze to plemię słowiańskie zamieszkujące w IX–XIII w. tereny nad górnym Dnieprem i Wołgą w początkowym biegu rzeki Moskwy oraz nad środkową Dźwiną.
Głównymi ich ośrodkami były: Połock, Smoleńsk, Witebsk, Izborsk i najprawdopodobniej także Psków. Wpływ na ich kulturę i rozwój miali Bałtowie i Finowie (ugrofińskie pochodzenie nazw miejscowych. W drugiej połowie IX w. zostali przyłączeni przez księcia Olega do Rusi Kijowskiej. Ostatni raz wzmiankowani byli w 1162 roku.
Posługiwali się językiem zaliczanym do grupy wschodniosłowiańskiej.
Za spadkobierców Krywiczów uważają się dzisiejsi Białorusini. Plemię to w ich mitologii narodowej zajmuje podobne miejsce, jak plemię Polan u Polaków. Utworzone przez Krywiczów Księstwo Połockie jest uważane za pierwsze państwo białoruskie. Do połowy dziewiętnastego wieku często, a obecnie sporadycznie, Białorusini określają samych siebie mianem Krywiczów. Dlatego Jan Czeczot, wydając swój zbiór tłumaczeń na polski białoruskich Pieśni wieśniaczych znad Niemna, w podtytule zbioru na określenie ich języka użył sformułowania słowiańsko-krewicki.
Zobacz też: plemiona słowiańskie.
