Leo Baeck

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Leo Baeck (ur. 23 maja 1873 w Lissie, zm. 2 listopada 1956 w Londynie) - niemiecki rabin, naukowiec, jeden z liderów judaizmu liberalnego.

Rabin Baeck urodził się 23 maja 1873 roku w Lissie w rejencji poznańskiej w Niemczech (obecnie Leszno w Polsce). Rozpoczął swoją edukację we wrocławskiej Konserwatywnym Żydowskim Seminarium Teologicznym w 1894 roku, a następnie karierę naukową kontynuował jako wykładowca w Wyższym Instytucie Badań Żydowskich w Berlinie. W 1897 roku otrzymał stanowsko rabina przy nowowybudowanej Nowej Synagodze w Opolu, które złożył w 1907 roku. Natępnie w latach 1907-1912 pracował jako rabin w Düsseldorfie.

Grób Leo Baecka

W 1905 roku Baeck opublikował pracę Istota Judaizmu w odpowiedzi na publikację Adolfa Harnacka, Istota Chrześcijaństwa. Podczas I wojny światowej rabin Baeck pracował jako "kapelan" w Niemieckiej Armii Królewskiej. W 1933 roku po dojściu nazistów do władzy, Leo Baeck zaczął bronić żydowską mniejszość w Niemczech jako prezydent Reichsvertretung der Deutschen Juden, która reprezentowała Żydów na arenie narodowej.

W 1943 roku został deportowany do obozu Theresienstadt, gdzie został wyznaczony na honorowego prezydenta Ältestenrat bądż Radę Starszych. Przez dłuższy okres czasu liczne instytucje amerykańskie chciały pomóc Baeckowi w ucieczce z obozu i oferowały pomoc w emigracji do USA. Rabin odmówił rezygnacji z funkcji prezydenta Rady Starszych i odrzucił propozycję ucieczki z obozu.

Po zakończeniu wojny Baeck wyjechał do Londynu i wykładał w Hebrajskiej Unii Uczelni w Ameryce. W międzyczasie objął stanowisko prezesa Światowej Unii dla Judaizmu Postępowego. W Londynie opublikował swoją drugą wielką prace "Ci Ludzie Izraela", który częściowo napisał w obozie Theresienstadt.

Leo Baeck zmarł 2 listopada 1956 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu żydowskim w Golders Green w Londynie. Na jego cześć zostały nazwane liczne uczelnie żydowskie oraz asteroida 100047 Leobaeck.