Less
Z Wikipedii
Less - pylasta skała osadowa pochodzenia eolicznego. "Less to węglanowy utwór średnio pylasty, przeważnie żółtawoszary o miąższości co najmniej 1-4 m, skłonny do osiadania pod wpływem zawilgocenia względnie dodatkowego obciążenia. W stanie suchym wykazuje skłonności do pękania i tworzenia pionowych obrywisk, które zanikają gdy less jest wilgotny i nasycony wodą. Dominuje w nim frakcja aleurytowa (0,05-0,02 mm) wyselekcjonowana i deponowana głównie na drodze eolicznej, a więc w warunkach względnie suchego klimatu na co wskazuje między innymi rozmieszczenie strefowe lub związek lessu z określonym piętrem hipsometrycznym.
Do czynienia z lessami właściwymi mamy wówczas gdy frakcja 0,05-0,02 mm stanowi powyżej 50% analizowanej próby. Wyróżnia się ponadto lessy właściwe piaszczyste oraz less właściwy gliniasty ....(H. Maruszczak). Do utworów lessopodobnych zalicza się te, które w fazie sedymentacji były kształtowane m.in. przy udziale czynników eolicznych, ale ich rola była mniejsza niż w przypadku lessów właściwych.
[edytuj] Geneza
Geologiczna geneza lessu, rozpowszechniona przez Ferdinanda von Richthofena w XIX wieku jest obecnie akceptowana przez wielu badaczy. Nie wyjaśniony jest do dzisiaj problem źródła materiału pyłowego, długości transportu i kierunku wiatrów lessotwórczych. Obecnie nie jest brana pod uwagę teoria o dalekim transporcie pyłu lessowego, lecz przyjmuje się transport na małe odległości. O autochtoniźmie lessu polskiego świadczą wyniki porównawczych analiz właściwości fizycznych, składu chemicznego i mineralogicznego lessów.
Źródłem materiału pyłowego według jednej grupy badaczy były różne osady czwartorzędowe i starsze. Według drugiej grupy źródłem pyłu lessowego były osady rzeczne. Pył lessowy był wywiewany z tych osadów na okoliczne tereny, nieraz na odległość kilkudziesięciu kilometrów. Na wysoczyznach zalega less pierwotny akumulowany eolicznie, natomiast w dolinach oprócz lessu eolicznego występują wtórne pokrywy lessowe powstałe w wyniku przemieszczania lessów pierwotnych. Z tego powodu lessy dzieli się dodatkowo na 3 topofacje:
- lessy wysoczyznowe
- lessy stokowe
- lessy dolinne
[edytuj] Występowanie
W Polsce lessy występują dysjunktywnie w obrębie Wyżyn Polskich, Niziny Śląskiej, Wzgórz Trzebnickich, na Podkarpaciu i Pogórzu Karpackim. Płaty lessów wyciągnięte są w kierunku WNW-ESE. Zbudowane są one z różnowiekowych warstw, niekiedy poprzedzielanych glebami kopalnymi.Rozmieszczenie lessów w Polsce wykazuje szereg prawidłowości m.in. wzrost miąższości platów lessowych z zachodu na wschód, występowanie platów tylko na określonych wysokościach nad poziomem morza tj. od 170 do 450 m n.p.m. Pokrywy lessowe o największej powierzchni i miąższości występują na terenie Chin, gdzie ich grubość dochodzi nawet do kilkuset metrów. Występują one także m.in. na terenie Kazachstanu, Ukrainy, USA, Węgier, Bułgarii, Czech.
[edytuj] Czas tworzenia się lessu
Pokrywy lessowe tworzyły się w piętrach zimnych zlodowaceń tzw. glacjałach. W okresach ociepleń tzw. interstadiałach tworzenie się pokryw lessowych ustawało. W okresie interstadiałów pokłady pyłu lessowego były przekształcane przez procesy glebowe tzw. lessivage. Lessivage powodował to, że pokłady pyłu zaczęły nabierać cechy dzisiejszych lessów. W okresach ciepłych tworzyły się na pokrywach lessowych gleby. Typ tworzącej się gleby uzależniony był od warunków klimatycznych, a co za tym idzie typu roślinności. Na pokrywach lessowych tworzyły się m.in. czarnoziemy, gleby brunatne i inne. W okresie każdego zlodowacenia było kilka pięter zimnych i kilka ciepłych, stąd w pokładach lessów obecność gleb kopalnych.
Formy lessowe:
- parowy
- wąwozy
- doliny odwadniane okresowo
- płaskowyże
