Ludwig Fischer
Z Wikipedii
Ludwig Fischer (ur. 16 kwietnia 1905 w Kaiserslautern, zm. 8 marca 1947 w Warszawie) – zbrodniarz wojenny, gubernator Dystryktu Warszawskiego przez cały okres okupacji Polski przez III Rzeszę.
Urodził się w Kaiserslautern. Do NSDAP wstąpił w 1926, a do SA w 1929 (uzyskał tam wysoki stopień SA-Gruppenführera). W 1937 został wybrany jako poseł do Reichstagu. W październiku 1939 został gubernatorem Dystryktu Warszawskiego w okupowanej Polsce i stanowisko te piastował aż do wycofania się wojsk niemieckich z Warszawy w styczniu 1945. W kwietniu i maju 1943 pełnił także obowiązki gubernatora Dystryktu Lubelskiego.
Fischer, jako gubernator Dystryktu Warszawskiego, dopuścił się licznych zbrodni na ludności zarówno żydowskiej, jak i polskiej. M.in. wydał zarządzenie o utworzeniu getta warszawskiego i inne zarządzenia dyskryminujące Żydów. Brał udział także w likwidacji samego getta. Jest współodpowiedzialny za terror stosowany wobec cywilnej ludności polskiej, w tym za masowe egzekucje, łapanki i deportacje robotników przymusowych do Rzeszy. Po upadku powstania warszawskiego Fischer, jako szef administracji cywilnej, współdziałał z administracją wojskową w dziele burzenia i plądrowania miasta. Wreszcie jest odpowiedzialny za fatalne warunki panujące w obozie przejściowym dla warszawskiej ludności cywilnej w Pruszkowie.
Fischer został aresztowany po zakończeniu wojny przez aliantów i ekstradowany do Polski. Wraz z trzema innymi członkami hitlerowskich władz okupowanej Warszawy stanął przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, by ponieść odpowiedzialność za swoje zbrodnie. Fischer został uznany za winnego, skazany na karę śmierci i stracony w 1947.
