Lyndon B. Johnson

Z Wikipedii

Lyndon Baines Johnson 1908-1973
36. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 22 listopada 1963 do 20 stycznia 1969
Partia polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	John F. Kennedy
Następca	Richard Nixon
37. Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 20 stycznia 1961 do 22 listopada 1963
Poprzednik	Richard Nixon
Następca	Hubert Humphrey
Senator Stanów Zjednoczonych z Teksasu 11. Lider większości Senatu
Okres urzędowania	od 3 stycznia 1949 (Senator) 3 stycznia 1955 (lider) do 3 stycznia 1961 (Senator i lider)
Poprzednik	W. Lee O'Daniel (Senator) William F. Knowland (lider)
Następca	William Blakley (Senator) Mike Mansfield (lider)

Lyndon Baines Johnson (LBJ) (ur. 27 sierpnia 1908, zm. 22 stycznia 1973), amerykański polityk Partii Demokratycznej i Prezydent USA w latach 1963-1969.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Kariera polityczna 2 Ciekawostki 3 Galeria 4 Pełnione funkcje 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Urodził się w Stonewall, nieopodal miasta Johnson City (nazwanego tak na cześć jego dziadka) w stanie Teksas w USA. Jego rodzice żyli z farmy, w biednym rejonie Teksasu i nie mogli dać wiele swojemu synowi, z tego względu kształcił się w szkołach publicznych. W roku 1927 ukończył studia pedagogiczne w Southwest Texas State Teachers College.

Przez krótki tylko czas zajmował się pracą pedagoga, wkrótce poświęcił się karierze politycznej. Poprzez udział w akcji wyborczej lokalnego polityka Richarda M. Kleberga w 1931, otrzymał pracę w jego sekretariacie, kiedy ów dostał się do Kongresu. W 1934 ożenił się z Claudią Altą Taylor (nazywaną później Lady Bird Johnson). Od 1935 zajmował stanowisko w administracji stanowej Teksasu.

[edytuj] Kariera polityczna

Johnson wypłynął na szerokie wody polityki w roku 1937, kiedy to został wybrany do Izby Reprezentantów z Austin i okolicznych terenów. W kampanii posługiwał się hasłami Nowego Ładu. W kilka dni po zwycięstwie został zaproszony, aby towarzyszyć prezydentowi Franklinowi D. Rooseveltowi w czasie jego podróży po Teksasie. Zyskał sobie tym opinię jego protegowanego. W roku 1941 bez powodzenia starał się o wybór na senatora ze stanu Teksas.

W czasie II wojny światowej pełnił (w stopniu komandora podporucznika) czas pewien (grudzień 1941 - lipiec 1942) służbę w lotnictwie marynarki wojennej na Pacyfiku. Zdobył odznaczenie wojenne Silver Star, jednak istnieją podejrzenia, że w przyznaniu go odegrały rolę czynniki polityczne (uczestniczył tylko w jednym locie bojowym B-26).

Ponownie startował w wyborach do Senatu USA w roku 1948 tym razem z powodzeniem. Johnson został najpierw zastępcą frakcji demokratycznej ds. dyscypliny, a następnie liderem mniejszości demokratycznej, będąc najmłodzym politykiem wybranym na przywódcę frakcji parlamentarnej. Po ponownym wyborze do Senatu w roku 1954, został liderem większości demokratycznej w tej izbie.

Uchodził za najbardziej wpływowego po prezydencie Eisenhowerze polityka amerykańskiego. Wspierał niekiedy i pomagał przeforsować niektóre inicjatywy prezydenta, nie zgodził się natomiast na wsparcie Francuzów w Wietnamie.

W roku 1960 ubiegał się o nominację demokratów na prezydenta, ale przegrał z Johnem Kennedy'm, nominat zaproponował mu natomiast nominację na wiceprezydenta, którą to ofertę Johnson przyjął. Po zwycięstwie Kennedy'ego, Johnson pełnił urząd wiceprezydenta w latach 1961-1963. Po zabójstwie Kennedy'ego, Johnson został 22 listopada 1963 zaprzysiężony na prezydenta USA. Johnson wygrał następnie wybory na prezydenta w roku 1964 najwyższym odsetkiem głosów w historii wyborów prezydenckich w USA (61,31%).

Johnson jako prezydent przeprowadził wiele reform społecznych, realizując swoją ideę stworzenia "Wielkiego Społeczeństwa" (The Great Society), które zyskały mu dużą popularność. Były wśród nich m.in. ustawa o prawach obywatelskich, program walki z ubóstwem, pomoc w edukacji i dostępie do opieki medycznej, program rozwoju zapóźnionych terenów, zniesienie przeszkód w prawie do głosowania. Jego działalność stworzyła podstawy do pełnego równouprawnienia Murzynów i białych w USA oraz powstania obecnego systemu opieki społecznej. Za jego prezydentury, USA rozwinęły także program podboju kosmosu. Wiceprezydentem za jego kadencji był Hubert Humphrey, Sekretarzem Stanu Dean Rusk, Sekretarzami Obrony Robert McNamara (1961-1968) i Clark Clifford (1968-1969).

Mimo prospołecznych reform i walki z dyskryminacją rasową, w tym czasie rozgorzały w USA poważne niepokoje społeczne. Polityka Waszyngtonu w kwestiach równouprawnienia rasowego z trudem znajdowała realizację na amerykańskiej prowincji, zwłaszcza na Południu. Doszło między innymi do zabójstwa Martina Luthera Kinga. Rząd USA prowadził w tym czasie wojnę w Wietnamie i aczkolwiek Johnson był niechętny wojnie, "odziedziczonej" po poprzedniku, lecz w celu prób jej zwycięskiego zakończenia zwiększał zaangażowanie amerykańskie w Wietnamie (mimo to, amerykańska obecność militarna nie osiągnęła poziomu wystarczającego do wygrania wojny, co powodowało krytykę ze strony kół wojskowych). Kwestia niepopularnej w społeczeństwie wojny zdominowała w końcu prezydenturę Johnsona, przesłaniając jego program "Wielkiego Społeczeństwa" i spowodowała drastyczny spadek jego popularności. Na skutek tego, w marcu 1968 Johnson zrezygnował publicznie z ubiegania się o wybór na drugą kadencję.

Johnson opuścił Biały Dom w styczniu 1969 roku. Zmarł na zawał serca na swoim ranczo nieopodal Johnson City w Teksasie i tam jest pochowany. Dwukrotnie - w latach 1964 i 1967 zdobył tytuł Człowieka Roku według magazynu Time

[edytuj] Ciekawostki

• Johnson, którego wzrost wynosił 190 cm, był drugim po Abrahamie Lincolnie najwyższym prezydentem
• Jego ulubionym napojem była cytrynowa Fresca produkowana przez Coca Colę, której dużo pił. W swoim biurki w Białym Domu miał zamontowane dwa guziki z napisami "Fresca" i "Kawa". Zależnie od tego, który nacisnął, taki napój mu przynoszono

[edytuj] Galeria

Oficjalny portret wiszący w Białym Domu	Z Deanem Ruskiem i Robertem McNamarą	Z liderami SEATO	|L. B. Johnson składajacy przysięgę objęcia urzędu
Z Nelsonem Rockefellerem	Z Waltem Rostowem	Monolit poświęcony jego pamięci w Waszyngtonie	Z Nelsonem Rockefellerem

[edytuj] Pełnione funkcje

Liderzy Większości w Senacie Stanów Zjednoczonych

Charles Curtis (R) | James Eli Watson (R) | Joseph Taylor Robinson (D) | Alben Barkley (D) | Wallace H. White, Jr. (R) | Scott W. Lucas (D) | Ernest McFarland (D) | Robert A. Taft (R) | William F. Knowland (R) | Lyndon B. Johnson (D) | Mike Mansfield (D) | Robert Byrd (D) | Howard Baker (R) | Bob Dole (R) | Robert Byrd (D) | George J. Mitchell (D) | Bob Dole (R) | Trent Lott (R) | Tom Daschle (D) | Trent Lott (R) | Tom Daschle (D) | Bill Frist (R) | Harry Reid (D) (elekt)

Poprzednik James P. Buchanan

Kongresman z 10. okręgu stanu Teksas 1937-1949

Następca Homer Thornberry

Poprzednik W. Lee O'Daniel

Senator stany Teksas 1949-1961

Następca William Blakley

Poprzednik Estes Kefauver

Kandydat demokratów na urząd wiceprezydenta USA, 1960 (zwycięstwo)

Następca Hubert Humphrey

Poprzednik John F. Kennedy

Kandydat demokratów na urząd prezydenta USA, 1964 (zwycięstwo)

Następca Hubert Humphrey

Poprzednik John F. Kennedy

Demokratyczny Prezydent USA

Następca Jimmy Carter

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna internetowa prezydenckiej biblioteki i muzeum Lyndona B. Johnsona