Mateusz z Krakowa
Z Wikipedii
Mateusz z Krakowa (zm. 1410) - słynny na zachodzie Europy polski scholastyk, biskup Wormacji, w 1396 roku rektor Uniwersytetu w Heidelbergu, wychowawca pierwszych profesorów Akademii Krakowskiej.
Uważa się go za przedstawiciela via moderna w scholastyce. W teodycei Rationale operum divinorum sive quod Deus omnie bene fecit zdradzał nie tylko inspiracje Platonem i Augustynem, ale też ockhamowskim nominalizmem, z którym zapoznał się w trakcie pobytu na zachodzie. Utrzymywał kontakty z najwybitniejszymi umysłami epoki.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Tatarkiewicz, Historia filozofii, tom I, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978, s. 311.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z filozofią i średniowieczem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
