Michał Sobeski
Z Wikipedii
Michał Sobeski (ur. 3 listopada 1877 w Pleszewie - zm. 4 grudnia 1939 w Ostrowcu Świętokrzyskim) - profesor Uniwersytetu Poznańskiego, filozof, krytyk teatralny i publicysta.
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, jako syn Edmunda Sobeskiego i Pauliny z Ulatowskich. Studiował filozofię i nauki przyrodnicze w Monachium, Berlinie, Lipsku, Wrocławiu i Getyndze. Pobierał również nauki w Genewie, Florencji, Rzymie i Paryżu. W 1902 roku ukończył chemię, rok później doktoryzował się z filozofii, z zakresu psychologii eksperymentalnej.
Po habilitacji (1910) rozpoczął współpracę z H. Święcickim, S. Kozierowskim i J. Kostrzewskim i doprowadził do utworzenia Uniwersytetu Polskiego w Poznaniu (1913), który po wojnie przemianowano na dzisiejszy Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Sam Sobeski został wybrany dziekanem wydziału filozoficznego. Prowadził też działalność dydaktyczną.
Prace filozoficzne Sobeskiego poświęcone są estetyce, filozofii sztuki i historii filozofii. Profesor pisał też wiersze, a także współpracował z czasopismami literackimi. Był też krytykiem teatralnym w kilku dziennikach. Zainicjował "mówiony miesięcznik", czyli cykl spotkań intelektualistów. Działał też w Towarzystwie Okrągłego Stołu.
W 1939 internowany przez władze niemieckie i wywieziony do obozu przejściowego. Zmarł w Ostrowcu Świętokrzyskim.
[edytuj] Wybrane publikacje
- Na marginesie don Kichota, 1919
- Sztuka egzotyczna
- Filozofja sztuki: Dzieje estetyki, zagadnienie metody, twórczość artysty
