Michaił Mil
Z Wikipedii
Michaił Leontjewicz Mil, ros. Михаил Леонтьевмч Миль (ur. 22 listopada 1909 w Irkucku - zm. 31 stycznia 1970) - radziecki konstruktor lotniczy.
W 1926 rozpoczął studia w nowoczerkaskim instytucie lotniczym. Jeszcze jako student brał udział w pracach nad pierwszym radzieckim wiatrakowcem KASKR-1 w 1930. Po zakończeniu studiów w 1931 rozpoczął pracę w Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym w zakładzie wiropłatów. W latach 1935-1936 współtworzył zespół budujący wiatrakowce A-12 i A-15, największe zbudowane przed wojną maszyny tego typu. W tym czasie pracował również naukowo w dziedzinie aerodynamiki i sterowności wiropłatów. Po ataku III Rzeszy na ZSRR Mil został inżynierem 1. Lotniczej Eskadry Wiatrakowców, która korygowała ogień ciężkiej artylerii oraz wykonywała nocne loty poza linię frontu. W 1943 wrócił do Centralnego Instytutu Aerohydrodynamicznego, gdzie pracował nad poprawą sterowności i stateczności samolotów. W 1945 uzyskał tytuł doktora, zaś w Instytucie został kierownikiem laboratorium śmigłowców. W 1947 został głównym konstruktorem powstającego biura konstrukcyjno-doświadczalnego śmigłowców. Spod jego ręki wyszły takie konstrukcje, jak Mi-1 (SM-1), Mi-2, Mi-4, Mi-6, Mi-8, Mi-10, Mi-12. Niepowodzenia z ostatnią konstrukcją (Mi-12) były przyczyną problemów zdrowotnych M. Mila i jego przedwczesnej śmierci. Po jego śmierci szefem Biura Konstrukcyjnego został M. Tiszczenko, Biuro działała nadal, a wszystkie konstrukcje otrzymują oznaczenia "Mi". Do konstrukcji można doliczyć: Mi-14, Mi-17, i Mi-26 - największy obecnie użytkowany śmigłowiec na świecie.
