Mi-12
Z Wikipedii
Mi-12 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Wytwórnia | Biuro konstrukcyjne Michaiła Mila |
Typ | Śmigłowiec |
Konstrukcja | śmigłowiec o napędzie turbośmigłowym, 2 wirniki główne |
Załoga | 6 |
Historia | |
Data oblotu | 1968 |
Dane techniczne | |
Napęd | 4x turbinowe Sołowiew D-25VF |
Moc | 4x 4048 kW |
Wymiary | |
Średnica wirnika | 2x 35 m |
Długość | 37 m |
Wysokość | 12,5 m |
Masa | |
Własna | 69100 kg |
Startowa | 105000kg |
Osiągi | |
Prędkość max. | 260 km/h |
Zasięg | 1000 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
Mil Mi-12 (oznaczenie NATO Homer) – największy prototypowy na świecie śmigłowiec, jaki kiedykolwiek wzniósł się w powietrze. Zaprojektowany w radzieckim biurze Michaiła Mila. Powstały tylko dwie sztuki tego kolosa. Pierwszy zbudowany został w 1965 i oblatany 1968 r. Pierwszy lot trwał jedynie kilkanaście sekund, doszło do "rozhuśtania" się kadłuba w płaszczyźnie pionowej z powodu nakładania drgań własnych od zespołu napędowego na wiotkie wysięgniki i podwieszony pod nimi kadłub. Drugi został zaprezentowany na salonie lotniczym w Paryżu w 1971 r.
6 sierpnia 1969 r. śmigłowiec Mi-12 uniósł masę całkowitą 44205 kg na wysokość 2255 m, jest to światowy rekord udźwigu przez śmigłowiec.
Jego układ konstrukcyjny okazał się nieudany. Zawieszenie silników z przekładniami i wirnikami nośnymi na wysięgnikach było powodem wielu problemów, do tego dochodziła mała stateczność podłużna. Michaił Mil przyjął taki układ z 2 powodów:
- znane były problemy konstrukcyjno - użytkowe śmigłowca Jak-24 zbudowanego w układzie podłużnym i gł. konstruktor chciał tych problemów uniknąć.
- W okresie prac nad Mi-12 nie było w ZSRR silników śmigłowcowych, które dysponowałyby mocą ponad 10.000 KM. Stąd maszyna musiała mieć 4-ry silniki, i - wobec dużych problemów z jedną przekładnią dla 4-rech silników - zastosowano układ dwuwirnikowy właśnie o układzie poprzecznym.
Poza lotami rekordowymi i prezentacyjnymi maszyna ta nie była praktycznie używana. Historia Mi-12 przypomina trochę historię innej konstrukcji lotniczej ZSRR, samolotu Tu-144, który też był projektowany w pośpiechu, bardziej dla celów rekordowo-prestiżowych, gdzie też zastosowano niewłaściwe - dla takiej konstrukcji - technologie i słabej jakości materiały i co było przyczyną rozlicznych awarii i problemów. Też obaj konstruktorzy (Michaił Mil i Andriej Tupolew) niepowodzenia w tych konstrukcjach przypłacili swoim zdrowiem.