Moczyły

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Moczyły
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	policki
Gmina	Kołbaskowo
Sołtys	Grzegorz Smolarczyk
Położenie	53° 19' 23'' N 14° 28' 00'' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	91
Tablice rejestracyjne	ZPL
Położenie wsi
Położenie na mapie Polski Moczyły

Moczyły (niem. Schillersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo nad zachodnim, lewym brzegiem Odry.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1325, kiedy to Moczyły należały do posiadłości kościoła Panny Marii w Szczecinie. W 1490 roku parafia w Moczyłach pod patronatem Gryfina. Począwszy od XVII wieku przechodzi w ręce prywatne rodów szlacheckich.

[edytuj] Zabytki

Na terenie wsi znajduje się zabytkowy XIII wieczny kościół, który reprezentuje przykład budowli salowej, orientowanej, założonej na planie prostokąta, bez chóru i wieży. Elewacje ścian i szczyty wykonane są z kamienia narzutowego różnej wielkości i kształtu, nieobrobionego lub ociosanego niestarannie z dodatkiem cegły w obramieniach otworów okiennych. Kamienie układane są w warstwy, które jednak nie zawsze utrzymują poziom. Zewnętrzne lica ścian wykazują większy stopień obrobienia głazów i staranniejsze dobieranie płaską stroną do lica. Wszelkie nierówności wypełnione są zaprawą wapienną z dodatkiem okrzesków i mniejszych kamieni tworzących warstwy pośrednie, wyrównujące. Narożniki wykonane są ze starannie przyciosanych prostokątnych głazów granitowych.

Dwa jednouskokowe portale wykonane były z ciosów granitowych o łuku delikatnie ostrym. Obecnie zachował się jedynie fragment portalu południowego. Późniejsze przebudowy kościoła spowodowane zapewne jego częściowym zniszczeniem pozwalają dziś jedynie przypuszczalnie określić liczbę i rozstawienie otworów okiennych. W ścianie wschodniej znajdowały się trzy okna rozmieszczone symetrycznie, rozglifione na zewnątrz, zakończone okrągłymi łukami i skośnym parapetem. Zachowało się z nich tylko środkowe, boczne poszerzono i obramiono cegłą. W ścianie południowej zachowało się również tylko jedno pierwotne okno, obecnie zamurowane. Pozostałe dwa znajdowały się zapewne w miejscach obecnych dwóch późniejszych, przemurowanych. W ścianie północnej nie stwierdzono pierwotnych otworów okiennych. Opracowanie lica ścian zewnętrznych polegało na wyrównaniu zaprawą powierzchni między głazami i wykonaniu na nich boniowania podwójną linią. Elewacje wewnętrzne otynkowano i pokryto miejscami polichromią. Stanowi ją miedzy innymi komplet 12 zacheuszy o średnicy 60 cm, złożonych z podwójnego koła kreślonego cyrklem i krzyża maltańskiego. Nawa kryta była drewnianym stropem płaskim i dachem ceramicznym dwuspadowym.

Okrągłe zakończenie środkowego okna w ścianie wschodniej (jedynego, które zachowało pierwotny kształt), przy jednoczesnej ostrołukowej formie portali południowego i zachodniego pozwala określić czas powstania kościoła na ok. 1250 rok.