Muzea Krakowa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kraków jest jednym z najbogatszych w zbiory muzealne miast Europy Środkowej. Znajduje się tu wiele placówek muzealnych, a kolejne są wciąż planowane i mają powstać w najbliższych latach np.: Muzeum Tadeusza Kantora, Muzeum Sztuki Współczesnej, Muzeum/Biblioteka Polskiej Piosenki, Pawilon Wystawienniczy Witraży Stanisław Wyspiańskiego, Muzeum Fabryki Emalii Oskara Schindlera, Muzeum Państwa Podziemnego czy w ramach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oddane do użytku zwiedzających mury obronne wraz z Bramą Floriańską oraz podziemna trasa turystyczna pod płytą Rynku Głównego wraz z ekspozycją archeologiczną.

Spis treści

1 Historia
2 Lista obecnie istniejących placówek muzealnych w Krakowie:

[edytuj] Historia

Historia muzealnictwa w Krakowie rozpoczyna się pod koniec XIX wieku. Najstarszym muzeum jest Muzeum Narodowe założone w 1879 roku. Z kolei początki Muzeum Czartoryskich sięgają aż do 1801 roku, a w roku 1876 do użytku publicznego Czartoryscy oddali swoją Bibliotekę. Kolejnym otwarta w Krakowie instytucja to Muzeum Historyczne, które powstało w 1899 roku.

Na uwagę zasługuję również Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha". W 1920 roku zbiory "Mangghi" zostały przekazane Muzeum Narodowemu, Centrum Sztuki swoją siedzibę uzyskało dopiero w roku 1994. Do dzisiaj możemy podziwiać tam ogromny zbiór przedmiotów związanych z Japonią. Obecnie Centrum jest siedzibą Ogólnopolskiego Klubu Bonsai.

W czasie wojny pomieszczenia muzealne służyły innym niż muzealne celom, więc po jej zakończeniu starano się jak najszybciej udostępnić je publiczności. Po zakończeniu działań wojennych Muzeum Archeologiczne i Muzeum Etnograficzne otrzymały nowe siedziby, w których umieszczono zachowane zbiory. Działalność wznowiło też Muzeum Czartoryskich, które utraciło wiele wspaniałych eksponatów.

Z czasem pojawiały się nowe obiekty muzealne. W 1977 roku ich liczba wzrosła do szesnastu. Na początku lat osiemdziesiątych było ich już dwadzieścia jeden. Wraz z powstawaniem nowych obiektów wzrastało również zainteresowanie zwiedzających. Największą popularnością w latach siedemdziesiątych cieszyły się: zbiory wawelskie, Muzeum Narodowe, Muzeum Historii UJ i Muzeum Historyczne Miasta Krakowa.

Najważniejsze pozostało jednak Muzeum Narodowe. Zostało ono oddane w zarząd Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1949 roku. Muzeum, tak jak inne, wzbogacało swoje zbiory poprzez zakupy, darowizny i depozyty. Anna Lewandowska przekazała na rzecz muzeum 36 prac olejnych Olgi Boznańskiej.

Drugim pod względem ważności było Muzeum Czartoryskich, które w 1951 roku stało się oddziałem Muzeum Narodowego. Siedem lat później rozpoczęto budowę Biblioteki Czartoryskich. W roku 1984, po dziesięciu latach konserwacji, podczas Dni Krakowa nastąpiło otwarcie budynku.

Samodzielność uzyskało również Muzeum Historyczne Miasta Krakowa (do tej pory istniało jako oddział Archiwum Akt Dawnych). Siedzibą muzeum stał się pałac Pod Krzysztofory. W 1969 roku urządzono i oddano dla publiczności Muzeum Młodej Polski Rydlówka.

W odnowionym średniowiecznym budynku Collegium Maius powstało Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Twórcą muzeum był Karol Estreicher. Estreicher usunął z dziedzińca pomnik Mikołaja Kopernika, co spotkało się z licznymi głosami sprzeciwu. W jego miejsce kazał umieścić studnię. Sprowadził do muzeum liczne kontrowersyjne eksponaty jak np.: cukierki spożywane podczas obiadów czwartkowych, niedopałki cygar przez Mickiewicza na Wezuwiuszu. Muzeum otwarto na sześćsetlecie założenia Akademii Krakowskiej.

Ekspozycje organizowane były najczęściej w gmachu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, którego prezesem był przez 26 lat Karol Estreicher.

W 1945 roku powstały Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu. Zbiory szybko się powiększały i zostały zaprezentowane publicznie na wystawie pt. Rozwój zbiorów wawelskich w 40-leciu Polski Ludowej 1945-1985. Na Wawelu prezentowane były cztery stałe wystawy: Sale i komnaty, Skarbiec, Zbrojownię, Wschód w zbiorach wawelskich, a później także Wawel Zaginiony. Urządzano też liczne wystawy okresowe. Wawel eksponował zbiory obce i brał udział w wystawach za granicą, udostępniając swoje cenne zbiory.

Powojenna aktywność krakowskich placówek muzealnych do dziś budzi szacunek. Urządzono bowiem w Krakowie kilka tysięcy wystaw muzealnych i ekspozycji w obiektach zabytkowych. Na wieść o wielkiej wystawie przed kasami ustawiały się kolejki i przyjeżdżali goście z innych miast. Wielkim zainteresowaniem cieszyły się między innymi wystawy: Kossakowie i Żydzi polscy.