Norweska Królewska Marynarka Wojenna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Siły morskie Norwegii liczą około 4900 ludzi. Królewska Marynarka Wojenna Norwegii składa się z trzech zasadniczych komponentów:

Floty;
Straży Wybrzeża;
Artylerii Nadbrzeżnej.

Obok jednostek pływających w skład sił morskich wchodzi też lotnictwo morskie wyposażone w samoloty i śmigłowce.
Zasadniczym obszarem działania marynarki wojennej są wody Morza Północnego i Norweskiego. W związku charakterystycznymi cechami tego akwenu oraz koniecznością wypełniania zadań w ramach NATO, w siłach morskich można wydzielić dwie zasadnicze grupy jednostek nawodnych. Do realizacji zadań w ramach NATO i w oddalonych rejonach Norwegia posiada fregaty, natomiast do działań w rejonie przybrzeżnym, małe jednostki rakietowe - kutry. Uzupełnieniem sił nawodnych są klasyczne okręty podwodne. Zadania rozpoznania i ZOP realizowane są przez samoloty typu "P-3C" "Orion", natomiast zadania SAR przez śmigłowce.

Główne zadania SM Norwegii to:

rozpoznanie i kontrola wód wewnętrznych;
wspieranie interesów państwa na otwartym morzu;
realizacja czynności administracyjnych na wybrzeżu oraz SAR (Straż Wybrzeża);
obrona przed uderzeniem od strony morza;
ochrona morskich linii komunikacyjnych;
uczestnictwo w międzynarodowych zespołach okrętów w ramach NATO i ONZ;

Dla obrony wybrzeża, w rejonie wejść do najważniejszych fiordów, usytuowano 9 fortów wyposażonych w artylerię lufową i KPR. Uzupełnieniem uzbrojenia obrony wybrzeża są nadbrzeżne wyrzutnie torped oraz 6 sterowanych zagród minowych. Jednakże począwszy od roku 2000 większość tych instalacji przenoszona jest w stan stałej konserwacji. Proces ten zakończył się w 2004 r. Reorganizacja objęła również bazy i okręgi morskie. Zlikwidowano 3 okręgi (Narvik, Vestlandet i Sorlandet), zamknięto większość ośrodków szkoleniowych oraz bazy morskie w Hysnes, Ulnes, Marvika i Karljohansvern.

W rezultacie przeniesienia w stan stałej konserwacji systemu fortów utworzono Dowództwo Piechoty Morskiej (Coastal Ranger Command) z siedzibą w Trondenes (Harstad).

Oddziały lekkiej artylerii brzegowej to niewielkie grupy bojowe uzbrojone w przenośne zestawy rakietowe produkcji szwedzkiej typu HSDS z rakietami RBS-17. Realizują one zadania obrony fiordów stanowiących podejścia do najważniejszych portów. Ich atutem jest wysoka mobilność, w celu szybszego przemieszczania wykorzystuje się szybkie kutry desantowe typ 90N.

W najbliższym czasie planuje się wprowadzenie nowych fregat i KTR. Norweska marynarka rozpoczęła też budowę i eksploatację jednostek na poduszce powietrznej - bocznościanów. Obecnie większość z nich to jednostki OPM. W roku 1999 wprowadzono pierwszą jednostkę w wersji uderzeniowej. Dla ewentualnego wzmocnienia floty, duże okręty ochrony rybołówstwa typu "Nordkapp" mogą zostać dodatkowo dozbrojone w KPR klasy w-w i spełniać rolę fregat eskortowych.