Obrona potoczna
Z Wikipedii
Obrona potoczna - w dawnej Polsce stałe wojsko zaciężne, utrzymywane od przełomu XV i XVI wieku na koszt króla, broniące południowo-wschodniej granicy państwa przed najazdami tatarskimi. Powołana do życia na sejmie w 1477. Pierwsze oddziały sformowano w 1480. W czasie pokoju formacja ta liczyła około 1500-3000 żołnierzy, stacjonujących na Podolu w zamkach Trembowli, Baru i Kamieńca Podolskiego. W końcu XVI wieku zostało zastąpione wojskiem kwarcianym.