Okręt hydrograficzny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Okręt hydrograficzny - okręt pomocniczy służący do prowadzenia badań i pomiarów hydrograficznych, a także oceanograficznych i hydrologicznych akwenów wodnych. Wyniki tych badań służą tradycyjnie przede wszystkim do tworzenia map morskich i locji, wyznaczania torów wodnych i oznakowania płycizn oraz stawiania znaków nawigacyjnych, zarówno dla celów ruchu okrętów wojennych, jak i dla celów cywilnych. Nowoczesne okręty hydrograficzne i szerzej, oceanograficzne, służą także do prowadzenia badań naukowych mórz i oceanów oraz poszukiwania podmorskich złóż surowców. Okręty hydrograficzne są eksploatowane przez służby hydrograficzne marynarek wojennych państw lub służby państwowe.

Podstawowym sposobem prowadzenia pomiarów hydrograficznych są prace sondażowe, obecnie dokonywane za pomocą echosond. Nowoczesne okręty hydrograficzne posiadają ponadto odpowiednie różnorodne wyposażenie badawcze i pomiarowe oraz laboratoria, często także posiadają kutry hydrograficzne lub motorówki sondażowe. Okręty hydrograficzne posiadające bogate wyposażenie specjalistyczne używane są także często do naukowych zadań cywilnych.

Jednym z największych budowniczych okrętów hydrograficznych była Polska, która była głównym budowniczym jednostek tej klasy na potrzeby państw dawnego Układu Warszawskiego. Od lat 60. do 80. XX wieku w Stoczni Północnej w Gdańsku zbudowano kilkadziesiąt okrętów hydrograficznych dla ZSRR i innych państw socjalistycznych. Były wśród nich jednostki projektu: 870 (kod NATO: 'Kamenka'), 871 ('Biya'), 860 ('Samara'), 861 ('Moma'), 862 ('Yug'), 872 ('Finnik'), 874 ('Modified Finnik'). Ponadto, Stocznia Szczecińska budowała zbliżone co do przeznaczenia okręty oceanograficzne projektu 850 (kod NATO: 'Nikolay Zubov'), 852 ('Akademik Krylov') i 873 ('Sibirykov').

Używane w Polsce okręty hydrograficzne