Palazzo in fortezza
Z Wikipedii
Palazzo in fortezza – specyficzny rodzaj pałacu, posiadający cechy obronne. Zazwyczaj był to budynek pałacowy otoczony umocnieniami typu bastejowego, bastionowego, a w oszczędniejszych realizacjach parkanem i fosą. Idea tego typu budowli narodziła się w okresie renesansu we Włoszech (stąd włoska nazwa) i rozpowszechniła się w Europie.
Na obszarze I Rzeczypospolitej rozkwit tego typu budownictwa przypada na koniec XVI-XVII wieku, a najbardziej znane przykłady to:
- na obszarze I Rzeczypospolitej:
- Zamek w Baranowie Sandomierskim (1591-1606)
- Zamek w Podhorcach (dziś Ukraina)
- Zamek w Ćmielowie (przebudowany w tym duchu w XVII w)
- Zamek Krzyżtopór w Ujeździe
- Zamek w Łańcucie
- Zamek w Rzeszowie
- Zamek w Wiśniowcu (obecnie Ukraina)
- Zamek w Wiśniczu
- Zamek w Zbarażu (obecnie Ukraina)
- na świecie:
Wg tej idei fortyfikowane były też klasztory i kościoły, np. klasztor na Jasnej Górze.
