Paweł Kochański
Z Wikipedii
Paweł Kochański (ur. 14 września 1887 w Odessie - zm. 12 stycznia 1934 w Nowym Jorku) - polski skrzypek.
Pochodził z biednej żydowskiej rodziny. Wraz z bratem Eli (późniejszym doskonałym wiolonczelistą, koncertmistrzem Filharmonii Warszawskiej i profesorem Warszawskiego Konserwatorium) od 1894 uczył się u Emila Młynarskiego w Odessie i Warszawie. Od 1901 do 1903 był koncertmistrzem w nowo powstałej orkiestrze Filharmonii Warszawskiej. Od 1903 uczył się u Cezara Thomsona w Brukseli w konserwatorium, które ukończył z najwyższym odznaczeniem. Następnie wyjechał w podróż koncertową po Europie. W 1907 powrócił do Warszawy i objął stanowisko profesora gry na skrzypcach w Konserwatorium. Odbył też kolejne podróże koncertowe, m.in. do Berlina, Lipska, Wiednia, Glasgow, Edynburga, Londynu i Sankt Petersburga. Od 1916 do 1918 był profesorem konserwatorium w Petersburgu. Jesienią 1918 przeniósł się do Kijowa, w którym dał prawie 90 koncertów. Pod koniec 1919 powrócił do kraju; koncertował w Warszawie, Krakowie i Lwowie. Z Polski wyjechał w maju 1920. Po krótkim pobycie w Paryżu, Londynie i Brukseli, w styczniu 1921 udał się na występy do USA, gdzie w 1924 osiadł na stałe. Został prof. Juilliard School of Music w Nowym Jorku.
Repertuar Pawła Kochańskiego obejmował prawie całą literaturę skrzypcową - od utworów dawnych do najnowszych. Był autorem transkrypcji skrzypcowych utworów, m.in. Karola Szymanowskiego, Georgesa Bizeta, Manuela de Falli, Maurice`a Ravela, Fryderyka Chopina, Franza Szuberta i Aleksandra Skriabina.
Grał koncerty z orkiestrą, utwory solowe i uprawiał kameralistykę ,m.in. z Arturem Rubinsteinem i Pablo Casalsem.
