Poel
Z Wikipedii
| Poel | |
| Kontynent | Europa |
| Państwo |  Niemcy |
| Akwen | Morze Bałtyckie |
| Powierzchnia | 36 km2 |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
2873 80 os./km2 |
Poel – ósma co do wielkości niemiecka wyspa leżąca południu Zatoki Meklemburskiej na Morzu Bałtyckim. Wyspa wielkości 36 km² jest jednocześnie północną granicą Zatoki Wismarskiej. Poel to także nazwa gminy (Insel Poel) w powiecie Nordwestmecklenburg w landzie Meklemburgia-Pomorze Przednie.
Nazwa pochodzi od germańskiego boga Phol znanego bardziej jako Baldur.
[edytuj] Historia
Z powodu swojego strategicznego położenia (kontrola nad zatoką i miastem Wismar) o wyspę często walczyli niemieccy i szwedzcy władcy.
W 1612 roku rozpoczęto prace nad fortyfikacjami na wyspie, które ukończono w 1619 roku. Okazały się one niewystarczające, bo już w 1629 roku zostały zajęte przez Christiana IV, w 1631 zniszczone przez Albrechta von Wallensteina, odbudowane trzy lata później. Wyspa została ostatecznie zajęta w czasie wojny trzydziestoletniej przez Szwedów w 1635 roku.
W 1648 roku pokój westfalski przydzielił wyspę Szwecji, choć Brandenburgia (w roku 1675), Dania (1711), Prusy i Hanower (1716) na krótko ją przejmowały. W 1703 roku usunięto fortyfikacje. W czasie wojny siedmioletniej kilkakrotnie plądrowana.
W 1803 roku książę Friedrich Franz I wydzierżawił wyspę od Szwecji na 100 lat za 1,25 miliona dalerów (zobacz też Wismar). Szwecja ostatecznie zrzekła się praw do wyspy w 1903 roku. W 1927 roku wyspa została połączona mostem z lądem stałym.
3 maja 1945 roku radzieckie wojska zastąpiły Brytyjczyków na wyspie. Od tego momentu wyspa pozostała w radzieckiej strefie wpływów, a od 1949 roku należała do NRD.
[edytuj] Budynki
- Muzeum historyczne – prezentuje życie, historię i rozwój wyspy
- Ceglany, romańsko-gotycki kościół z pierwszej połowy XIII wieku
- Dwie latarnie morskie
- Fragmenty dawnych umocnień
