Poliacetylen
Z Wikipedii
Poliacetylen (inaczej: polietyn, PA, PAC z ang. Polyacetylene, Polyethyne, -[-C2H2-]n-) - polimer przewodzący prąd elektryczny.
Poliacetylen jest otrzymywany przez polimeryzację acetylenu. Acetylen (CH≡CH) jest gazem, jego cząsteczka zawiera dwa atomy węgla i dwa wodoru. Pomiędzy atomami węgla występuje potrójne wiązanie chemiczne. W procesie polimeryzacji acetylenu jedno z trzech wiązań pęka, co pozwala cząsteczkom acetylenu na łączenie się w bardzo długie łańcuchy, w których wiązania pomiędzy atomami węgla są na przemian podwójne i pojedyncze. Taki naprzemienny układ wiązań w poliacetylenie umożliwia elektronom przemieszczanie wzdłuż łańcucha polimerowego. Przewodnictwo prądu elektrycznego jest możliwa dzięki układowi sprzężonych wiązaniom wielokrotnym (...-C=C-C=C-C=...) występujących na całej długości głównych łańcuchów poliacetylenu.
Czysty poliacetylen ma barwę od ciemnoniebieskiej do czerownej. Każda para merów w poliacetylenie może przyjmować konfigurację cis lub trans. Polimer, w którym wszystkie pary merów układają się konfiguracji trans ma barwę ciemnoniebieską (niemal czarną) i dobrze przewodzi prąd. Wynika to faktu, że łańcuchy polimeru w konfiguracji tylko trans układają się wzdłuż linii prostej. Poliacetylen tylko trans - ma barwę miedzianą i nieco gorsze przewodnictwo, a jego łańcuchy układają się w zygzak. Forma izomeryczna cis-poliacetylenu jest niestabilna termodynamicznie i w trakcie ogrzewania i naświetlania samorzutnie przechodzi stopniowo przechodzi w bardziej stabilną formę trans.
poliacetylen (PA) • polianilina (PANI) • policyjanamid (PCN) • polietylenodioksytiofen (PEDOT) • polifenylen (PPP) • polifenylenowinylen (PPV) • polifenyloacetylen (PPA) • polifluoren (PF) polipirol (PPy) • polipirydyna (PPY) • politiofen (PTh) •
