Polianilina
Z Wikipedii
Polianilina (PANI, PAni) to organiczny polimer przewodzący prąd elektryczny.
[edytuj] Historia
Polianilina jest najstarszym polimerem przewodzącym. W swojej pierwotnej postaci została otrzymana już w XIX w. Jest jednym z najdokładniej przebadanych polimerów przewodzących. W Polsce otrzymano już w roku 1975
[edytuj] Właściwości
Polianilina, niedomieszkowana, jak i domieszkowana klasycznymi domieszkami nieorganicznymi, wykazuje słabe własności mechaniczne i źle się przetwarza, jednakże stanowi jeden z najbardziej stablinych czasowo polimerów przewodzących. Czysta polianilina osiąga przewodnictwo nawet do 10 000 S/cm. Posiada właściwości tłumienia. Dla częstotliwości około 250 MHz tłumienność polianiliny wynosi do 90%, co umożliwia jej zastosowania wojskowe i elektroniczne.
[edytuj] Zastosowanie
Spośród polimerów przewodzących polianilina jest polimerem o największym potencjalnym zastosowaniu. Polianilina stanowi doskonały materiał antystatyczny. Jest stosowana jako składnik lakierów i mieszanin absorbujących promieniowanie mikrofalowe w zakresie radarowym. Obecnie polianilina jest stosowana w akumulatorach litowo-polimerowych. Dzięki zmianie barwy polianiliny po przyłożeniu napięcia jest stosowana w wyświetlaczach polimerowych. Polianiliny może być stosowana jako katalizator w procesach katalizy heterogenicznej.
poliacetylen (PA) • polianilina (PANI) • policyjanamid (PCN) • polietylenodioksytiofen (PEDOT) • polifenylen (PPP) • polifenylenowinylen (PPV) • polifenyloacetylen (PPA) • polifluoren (PF) polipirol (PPy) • polipirydyna (PPY) • politiofen (PTh) •
