Powojnik kwiecisty

Powojnik kwiecisty (Clematis florida Thunb.) - gatunek roślin wieloletnich z rodziny jaskrowatych. Pochodzi z Chin. W Polsce tylko jako roślina uprawna.

Pokrój: Pnącze, o zdrewniałych pędach, po 3-4 latach osiąga wysokość 2-3 m. Wspina się po podporach, podtrzymując się ogonkami liściowymi.
Łodyga: Zdrewniała, podłużnie żebrowana, krucha i łamliwa.
Kwiaty: Kremowobiałe, duże, o średnicy często przekraczającej 15 cm, osadzone na długich szypułkach, dzięki czemu są doskonale widoczne. Składają się z 4 do 8 owalnych działek o lekko falowanych brzegach. Wewnątrz kwiatu liczne słupki i pręciki o czarnych pylnikach i nitkach pręcikowych fioletowych górą, a białych dołem. Część (a u niektórych uprawianych ozdobnych odmian nawet wszystkie) pręcików przekształcona jest w prątniczki, silnie kontrastujące z płatkami korony. Okres kwitnienia przypada od czerwca do września. Kwiaty rozwijają się powoli i długo utrzymują na roślinie (do 3 tygodni).
Liście: Złożone z 3-9 jajowatych, lub owalnych listków, zwykle na wpół zimozielone. Jesienią przebarwiają się na kolor purpurowozielony.
Biotop. Wymagania: W swoim naturalnym środowisku powojnik kwiecisty rośnie w górskich zaroślach, na wysokości około 1700 m n. p. m. Jest trudny w uprawie. Wymaga zacisznego, osłoniętego od wiatru i ciepłego miejsca, żyznej gleby i starannej pielęgnacji. Wrażliwy na mróz, w związku z czym nie nadaje sie do sadzenia w najzimniejszych rejonach Polski, oraz w terenach, gdzie tworzą się zastoiny mrozowe.
Roślina trująca: Trujące są sok, liście, kwiaty i owoce.

Roślina uprawna : uprawiany jako roślina ozdobna
- Sposób uprawy : uprawiany wyłącznie z sadzonek. Podczas sadzenia należy zapewnić mu odpowiedni drenaż, oraz żyzną glebę. Ziemię wokół rośliny wyściółkować. Wymaga stałej, umiarkowanej wilgotności, dlatego też w razie potrzeby należy go podlewać, szczególnie w czasie kwitnienia. W czasie wzrostu należy go rozpinać na podporach i podwiązywać, by zapewnić właściwą ekspozycje kwiatów i dostęp liści do światła. Ponieważ kwitną tylko tegoroczne pędy, należy go silnie ciąć. Na zimę należy go zabezpieczyć przed silnymi mrozami (np. okrywając gałązkami drzew iglastych).
- Historia uprawy : już w XVII wieku był uprawiany w Japonii. Do Europy został sprowadzony w 1776 roku przez botanika Carla Petera Thunberga.