Przełęcz Walimska
Z Wikipedii
Przełęcz Walimska to przełęcz położona na terenie Gór Sowich na wysokości 750 m n.p.m..
Przełęcz Walimska w rzeczywistości nie jest przełęczą - nazwa ta funkcjonuje jedynie zwyczajowo. Kierowcy pokonujący ją drogą mogą nie zdawać sobie z tego sprawy - jadą najpierw pod górę, a potem w dół, ale każdy pieszy zauważy, że droga przechodzi tu tylko na drugą stronę zbocza, a obniżenia w owym zboczu - pochyłym grzbiecie nie ma.
Przełęcz Walimska to popularny cel sobotnio-niedzielnych wycieczek. Jest również doskonałym punktem wypadowym na szczyt Wielkiej Sowy. Przebiega przez nią droga wojewódzka{{AS-droga|W|383} łącząca miasta ziemi dzierżoniowskiej z Walimiem, Jedliną oraz z Wałbrzychem.
Także przed II wojną światową przełęcz była często odwiedzana przez turystów, a wiodąca droga umożliwiała dogodną przeprawę przez Góry Sowie. Łączyła ona miejscowości związane z chałupniczą produkcją tkanin, rozmieszczone po obu stronach masywu górskiego. Droga powstała pod koniec lat czterdziestych XIX wieku i określano ją "drogą głodu" (niem. Hungerstrasse). Nazwę taką otrzymywały inwestycje realizowane w czasach wielkiego kryzysu na Śląsku w ramach robót publicznych.
Odwiedzając Przełęcz Walimską warto także zwrócić uwagę na położone przy samej szosie fragmenty fundamentów i resztki murów. Są to pozostałości po funkcjonującym tam od drugiej połowy XIX wieku schronisku turystycznym. Obiekt ten, który można podziwiać na starych fotografiach i rysunkach, zbudowany został około 1870 roku i otrzymał nazwę od rosnących w pobliżu siedmiu świerków - Sieben Kurfursten. Schronisko cieszyło się dużym uznaniem odwiedzających, funkcjonowało w nim dziesięć pokoi z noclegami dla osiemnastu osób.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z województwem dolnośląskim i turystyką. Jeśli możesz, rozbuduj go.
