Pstrokonie
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°32' N 018°53' E
Pstrokonie | |
Województwo | łódzkie |
Powiat | zduńskowolski |
Gmina | Zapolice |
Położenie | 51° 32' N 18° 53' E |
Strefa numeracyjna (do 2005) |
43 |
Tablice rejestracyjne | EZD |
Położenie na mapie Polski
|
Pstrokonie – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice. Znajduje się w odległości 10 km na południe od Zduńskiej Woli w pobliżu ujścia Widawki do Warty.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W Pstrokoniach wykryto stanowiska archeologiczne z epoki mezolitu (środkowa epoka kamienia), kultury komornickiej i chojnicko-pieńkowskiej w postaci drobnych wyrobów krzemiennych używanych przez wyspecjalizowanych myśliwych, jak również duże cmentarzysko popielnicowe pokryte brukiem z okresu kultury łużyckiej. Stwierdzono tu także istnienie otwartej osady z tego okresu. Pierwsza wzmianka z 1311, kiedy to Władysław Łokietek nadaje ją Wacławowi Liszowicowi. Z tej wsi wywodzą się znane na ziemi sieradzkiej dwa rody Pstrokońskich: herbu Poraj i h. Gąska. W XIX w. wieś należała do Walewskich, ostatnimi właścicielami (do 1939) byli Żółtowscy.
[edytuj] Zabytki
Zachował się tu, w otoczeniu 4-hektarowego parku, eklektyczny pałacyk z XIX w., starannie odrestaurowany, obecnie wykupiony od gminy przez osobę prywatną. Jest to budynek piętrowy, dziewięcioosiowy, z dość ciekawym detalem architektonicznym (wzniesiony na rzucie prostokąta, z trójkondygnacyjną wieżą zachodnią), jest przykładem interesującej realizacji siedziby wiejskiej w tej części Sieradzkiego. Był tu też (obecnie nieistniejący) kopiec, na którym stał budynek drewniany. Była to najstarsza siedziba Pstrokońskich.
Przy drodze kapliczka murowana z rzeźbą św. Wawrzyńca z XIX w.
[edytuj] Przyroda
W otaczającym dwór parku: platany, modrzewie, buki. Przy wjeździe do parku dwa dęby o obwodzie 500 i 350 cm.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
[edytuj] Bibliografia
- Ruszkowski A.:Sieradz i okolice, Sieradz 2000.