Rafał Krajewski
Z Wikipedii
Rafał Krajewski ps. Wujaszek, August, Helena (ur. 24 października 1834 w Łempicach Wielkich – zm. 5 sierpnia 1864 w Warszawie), dyrektor Wydziału Spraw Wewnętrznych w powstaniu styczniowym.
W 1850 wstąpił do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, którą ukończył celująco w 1854. W 1857 uzyskał patent architekta. Projektował i budował wiele stołecznych kamienic. Według jego projektu odbudowano m. in. spalony w powstaniu Ratusz Warszawski.
Politycznie związany był ze środowiskiem millenerów Edwarda Jürgensa. W grudniu 1862 wyjechał za granicę w tajnej misji politycznej. W połowie lutego 1863 wrócił do kraju i wszedł do sformowanej przez Stefana Bobrowskiego Komisji Wykonawczej. Romuald Traugutt mianował go dyrektorem Wydziału Spraw Wewnętrznych. 10 marca 1864 został przez Rosjan aresztowany. Nie dał się złamać w śledztwie pomimo bicia, głodzenia i przetrzymywania w lochu. Dopiero 22 kwietnia, wobec obciążających go zeznań 16 świadków przyznał się do kierowania WSW. 19 lipca sąd wojenny skazał go na karę śmierci. Stracony 5 sierpnia na stokach Cytadeli Warszawskiej wraz z Romualdem Trauguttem, Józefem Toczyskim, Romanem Żulińskim i Janem Jeziorańskim.
[edytuj] Bibliografia
- Krzysztof Krajewski Siuda Rafał Krajewski 1834-1864 Pułtusk 2006 ISBN 8389709406
