Republika Dubrownicka
Z Wikipedii
| Respublica Ragusina Repubblica di Ragusa |
|||
|
|||
 |
|||
| Dewiza: (łac.) Libertas! (Wolność!) |
|||
| Język urzędowy | łacina, od 1492 włoski | ||
| Stolica | Dubrownik | ||
| Ustrój polityczny | republika | ||
| Ostatnia głowa państwa | książę Auguste Marmont | ||
| Powierzchnia • całkowita |
1 500 km² |
||
| Liczba ludności • całkowita (1808) • gęstość zaludnienia |
30 000 20 osób/km² |
||
| 1358-1808 | Utworzenie: 27 czerwca 1358 Likwidacja: 14 października 1809 |
||
| Strefa czasowa | UTC +1 (zima) UTC+2 (lato) |
||
Republika Dubrownicka (zwana z włoska Raguzą) - wolna republika kupiecka w latach 1204 – 1806, o ustroju arystokratycznym, pod zwierzchnością kolejno: Wenecji, Węgier i Turcji. Rozciągała się od Kleku na północnym zachodzie do Zatoki Kotorskiej na południu, z miastem Dubrownik.
Utrzymywała swoją niepodległość głównie dzięki zręcznej dyplomacji, polegającej na sprytnym lawirowaniu między Turcją a Wenecją.
Podstawą bytu republiki było przede wszystkim pośrednictwo w handlu między wschodem a zachodem. Miała flotę z 300 okrętami i własny system monetarny. Okresami, zwłaszcza po dużych stratach floty weneckiej w XVI w., jej flota była największą na Adriatyku i jedną z większych na Morzu Śródziemnym. Poza milicją miejską, strzegącą potężnych fortyfikacji miasta Dubrownik, Republika nie posiadała armii.
Jej przedstawicielstwa dyplomatyczne oraz kupieckie faktorie rozrzucone były na Bałkanach i na wybrzeżu Adriatyku. Przez Dubrownik wędrowały towary z Azji Mniejszej do Włoch i odwrotnie, przede wszystkim złoto i srebro, skóry i wełna, miedź i wosk, jedwab i sukno, przyprawy korzenne i broń. Rosnąca siła gospodarcza powodowała rozwój kulturalny miasta, którego największy rozkwit przypadł na XV - XVI w. Wówczas właśnie Dubrownik zyskał chlubne miano słowiańskich Aten.
W Republice panował demokratyczny, jak na owe czasy, system rządów. Władza należała do 29 rodów szlacheckich oraz wybieranego na rok lub miesiąc księcia-rektora. Rolę parlamentu pełniły Wielka Rada i Mała Rada, zaś Rada Uproszonych stanowiła odpowiednik dzisiejszego senatu.
Patronem Republiki był św. Błażej, symbolem - biała flaga. Zawołaniem i hasłem było "libertas" (wolność).
Republika straciła na znaczeniu po odkryciu Ameryki i związanej z tym zmianie szlaków handlowych. Prawdopodobnie w wyprawie Kolumba brało udział co najmniej dwóch mieszkańców Dubrownika. Paradoksalnie, niekorzystne dla niej okazało się również osłabienie potęgi tureckiej.
Tragedii dopełniły również klęski żywiołowe, epidemie i zarazy, także zdarzające się coraz regularniej trzęsienia ziemi, w tym najtragiczniejsze w 1667 r. Przez cały XVII w. Republika chyliła się ku upadkowi.
W 1806 r. wkroczyły doń wojska Napoleona, kładąc ostatecznie kres samodzielnemu bytowi miasta-państwa.
Dzieje Republiki Dubrownickiej nie są może tak znane, bo nie toczyła ona wielkich wojen, aczkolwiek Dubrownik kilka razy był bezskutecznie oblegany. Warto przytoczyć kilka ważnych dat:
