Republika Pińczowska
Z Wikipedii
| Historia Polski |
 Ten artykuł jest częścią cyklu: |
Republika Pińczowska - to nazwa obszaru wyzwolonego przejściowo w okresie 24 lipca–12 sierpnia 1944 roku spod okupacji niemieckiej w wyniku działań oddziałów partyzanckich Armii Krajowej, Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich, które wspólnym wysiłkiem wyzwoliły obszar o powierzchni 1000 km².
Początkiem działań partyzantów było rozbrojenie posterunków niemieckich w Racławicach, Nowym Korczynie, Działoszycach i zajęcie Pińczowa. W tym czasie miały miejsce zwycięskie potyczki z Wehrmachtem pod wsią Sielec i w Młodzawach Dużych. Utrata tego obszaru przerywała Niemcom szlaki komunikacyjne z frontem wiślańskim. 5 sierpnia stoczona została krwawa bitwa o Skalbmierz, zdobyty przez ekspedycję niemiecką.
Na terenie Republiki Pińczowskiej znalazły się miejscowości: Pińczów, Skalbmierz, Książ Wielki, Brzesko Nowe, Działoszyce, Janowiec, Kazimierza Wielka, Koszyce, Nowy Korczyn, Proszowice, Sancygniów, Słaboszów i Wiślica.
Władzę w Republice Pińczowskiej sprawowali delegat powiatowy rządu RP na uchodźstwie oraz komendant obwodu AK. Powstała też firmowana przez PPR oraz "rozłamowców" z SL pod przywództwem Józefa Maślanki Powiatowa Rada Narodowa. Z oddziałów AL i współpracującego z nimi oddziału Maślanki sformowano 1 Brygadę AL im. Bartosza Głowackiego. Skutkiem koncentracji Wehrmachtu i braku możliwości połączenia z przyczółkami Armii Czerwonej, oddziały partyzanckie opuściły region, zaś 1 Brygada AL przebiła się przez front na wschodni brzeg Wisły.
[edytuj] Zobacz też
- Rzeczpospolita Turgielska (marzec-lipiec 1944 na Wileńszczyźnie)
[edytuj] Linki zewnętrzne
To jest tylko zalążek artykułu związanego z Polską i II wojną światową. Jeśli możesz, rozbuduj go.
