Richard N. Williams
Z Wikipedii
Richard Norris Williams II (ur. 29 stycznia 1891 w Genewie, zm. 2 czerwca 1968), tenisista amerykański.
Urodził się w Szwajcarii, ale jego rodzice byli Amerykanami. Opuścił Europę w 1912 na pokładzie Titanica i przeżył katastrofę (zginął jego ojciec), odmawiając lekarzom zgody na amputację odmrożonej nogi. Zaledwie po kilku miesięcach dotarł do ćwierćfinału mistrzostw USA, ulegając późniejszemu zwycięzcy, Maurice McLoughlinowi; w tym samym turnieju wygrał konkurencję miksta.
Podjął studia na Harvardzie i sięgnął po mistrzostwo międzyuczelniane USA w 1913 i 1915 w singlu oraz 1914 i 1915 w deblu. W 1914 zrewanżował się McLoughlinowi w finale mistrzostw USA, wygrywając 6:3, 8:6, 10:8. Ponownie wygrał mistrzostwa USA w 1916, pokonując w finale Billa Johnstona. Sukcesy te zapewniły mu pozycję nr 1 w rankingu tenisistów amerykańskich. W późniejszych latach osiągnął szereg sukcesów w deblu, m.in. tytuły na mistrzostwach USA 1925 i 1926, finały tego turnieju 1921, 1923, 1927 oraz tytuł wimbledoński 1920 (z Chuckiem Garlandem). W 1924 w parze z Hazel Hotchkiss Wightman zdobył złoty medal olimpijski w grze mieszanej.
Wystąpił łącznie w 21 edycjach mistrzostw USA (obecne US Open). Od 1913 był członkiem reprezentacji daviscupowej, zdobywając trofeum jako zawodnik lub kapitan w 1913 i 1921-1926; był także kapitanem w 1934 (porażka USA w finale z Brytyjczykami).
Uczestniczył w walkach I wojny światowej, został uhonorowany m.in. francuskim Croix de Guerre. W 1957 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
Inny Richard Williams przeszedł do historii tenisa jako ojciec i trener sióstr Sereny i Venus Williams.
