Rośliny światłolubne
Z Wikipedii
Rośliny światłolubne, Heliofity (mniej prawidłowo zwane też heliofilami) – rośliny wymagające do swojego rozwoju dużej ilości światła. Rośliny te mogą się prawidłowo rozwijać tylko w środowiskach o pełnym nasłonecznieniu. W zacienionych miejscach rozwijają się słabo, lub giną. Rośliny te mają specjalne przystosowania. Ich liście mają grubą skórkę, często dodatkowo pokrytą woskowym nalotem. W liściach miękisz palisadowy jest dobrze rozwinięty, często wielowarstwowy. Do wytworzenia takiej samej ilości asymilatów, jak rośliny cieniolubne potrzebują nieraz kilkakrotnie więcej światła. Heliofitami wśród polskich drzew są np. modrzew (Larix sp.) i brzoza (Betula sp.), wśród roślin uprawnych kukurydza (Zea mays), soja zwyczajna (Soja max). Heliofitami są rośliny pustyń i rośliny wysokogórskie, gdyż rośliny te z reguły rosną w pełnym słońcu, w środowisku niezacienionym przez drzewa i krzewy .Wiele jest roślin światłolubnych wśród roślin ozdobnych. Należą do nich np. różne odmiany wrzosu zwyczajnego (Calluna vulgaris), róży (Rosa sp). Dużej ilości światła wymagają odmiany roślin ozdobnych o liściach wybarwionych na różne odcienie koloru żółtego i czerwonego. W roślinach tych zielony barwnik chlorofil, niezbędny do fotosyntezy, przytłumiony jest przez inne barwniki, jak np. u trójskrzynu pstrego (Cordiaeum variegatum), zwanego krotonem.
