Rogatki w Twierdzy Kraków
Z Wikipedii
Rogatki miejskie to punkty poboru cła i innych opłat od przekraczających granicę miasta. Po wcieleniu Krakowa do Austrii w 1846 roku nastąpiło włączenie do austriackiego systemu celnego. Ustanowiono tzw. powszechny podatek konsumpcyjny (akcyza) od sprowadzanych do miasta artykułów pierwszej potrzeby, który pobierano na rogatkach miejskich. Akcyza spowodowała, że ceny wielu towarów w mieście były wyższe niż na przedmieściach. Kraków pozostał miastem zamkniętym, dla uniknięcia przemytu otoczony był linią akcyzową opartą min. na dawnych Okopach Kościuszkowskich. Linię tą można było przekraczać tylko przez 13 rogatek miejskich - 7 głównych: podgórska, mogilska, na dworcu kolejowym, warszawska, wrocławska, łobzowska, zwierzyniecka i 6 mniej ważnych: grzegórzecka, rakowicka, krowoderska, czarnowiejska, wolska, rybacka.
1 stycznia 1870 roku miasto przejęło akcyzę, która stała się jednym z głównych źródeł jego dochodów. System poboru podatku spożywczego utrzymał się z niewielkimi zmianami do początku XX w. W linii akcyzowej, pokrywającej się mniej więcej z granicami miasta funkcjonowało 11 rogatek miejskich:
- na Kazimierzu przy moście Podgórskim
- na Grzegórzkach
- u wylotu ul. Lubicz
- przy ul. Rakowickiej (w miejscu obecnego skrzyżowania z ul. Lubomirskiego)
- u wylotu ul. Warszawskiej za torem kolejowym
- u wylotu ul. Długiej
- na początku obecnej ul. Mazowieckiej
- w miejscu obecnego skrzyżowania ulic Łobzowskiej i Sienkiewicza
- przy ul. Czarnowiejskiej obok Parku Krakowskiego
- u wylotu ul. Wolskiej (obecnie Piłsudskiego)
- u wylotu ul. Zwierzynieckiej
