Roman Zambrowski
Z Wikipedii
Roman Zambrowski (15 lipca 1909 w Warszawie - 19 sierpnia 1977 w Warszawie), działacz państwowy i partyjny w okresie PRL, nauczyciel, pochodził z żydowskiej rodziny.
Działał w ruchu komunistycznym od okresu przedwojennego, od 1928 członek KPP, 1930-1938 członek Komitetu Centralnego Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Okres II wojny światowej spędził w ZSRR, 1943-1944 w polskich jednostkach wojskowych w ZSRR, 1944 szef Zarządu Polityczno-Wychowawczego 1. Armii Wojska Polskiego. Od 1944 członek PPR, 1944-1945 kierownik Wydziału Organizacyjnego KC PPR. Był członkiem KC PPR (1944-1948), członkiem Biura Politycznego KC PPR (1945-1948) oraz członkiem Biura Organizacyjnego KC PPR (1948). Ponadto 1945-1948 był członkiem Sekretariatu KC PPR.
Od 1948 członek PZPR, w grudniu 1948 został wybrany na członka KC (do 1964), członka Biura Organizacyjnego KC (do 1954) i na członka Biura Politycznego KC (do 1963). 1948-1954 i 1956-1963 sekretarz KC PZPR.
1945-1947 członek Prezydium KRN, 1945-1954 przewodniczący Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym; 1947-1952 wicemarszałek Sejmu Ustawodawczego. 1947-1955 członek Rady Państwa.
1954-1955 przewodniczący Komitetu Rady Państwa i Rady Ministrów ds. Podziału Administracyjnego Kraju, 1955-1956 minister kontroli państwowej. 1963-1968 był wiceprezesem NIK.
1968 został wydalony z partii i przeniesiony na emeryturę. SB rozpowszechniała różne negatywne opinie (ulotki, plakaty) dotyczące Zambrowskiego ze względu na jego żydowskie pochodzenie. W tym czasie Zambrowski odnosił się coraz krytycznie do polityki PZPR-u , którą oskarżał o tendencje nacjonalistyczne.
Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL w latach 1944-1965.
Synem Romana Zambrowskiego jest dziennikarz Antoni Zambrowski.
