Ronnie James Dio
Z Wikipedii
Ronnie James Dio – urodzony 10 lipca 1942 roku, jako Ronald James Padavona w Portsmouth-New Hampshire to znany wokalista heavymetalowy. Zaliczany do grona osób mających największy wpływ na rozwój kierunku muzyki hard rock, heavy i melodic metal. Zasłynął swoim "dzikim głosem" i jako pierwszy rozpropagował symbol do dziś znany i używany wśród fanów metalu – corna (kojarzone z rogami szatana)[potrzebne źródło]. Znany przede wszystkim jako wokalista Dio i następca Ozzy'ego Osbourne'a w Black Sabbath.
Data urodzenia Ronniego jest owiana tajemnicą, a sam wokalista odmówił jej podania. Uważa się, iż urodził się on w 1942 roku, choć sam Dio w jednym z udzielonych wywiadów wspomniał datę 10 lipca 1949. Zarzuca mu się jednak fałszerstwo wieku – gdyż na zdjęciach promujących pierwsze single w grupie ''Ronnie & The Red Caps na tle swoich dwunastoletnich kolegów wygląda na niemal dorosłego młodzieńca.
Spis treści |
[edytuj] Rodzina i życie
Ojciec był emigrantem z Włoch. Rodzice Ronniego przybyli do USA, gdzie jako dziecko Ronnie rozpoczął swoje pierwsze kontakty z muzyką oraz zainspirowane przez ojca lekcje gry na trąbce. Dzieciństwo, jak i cały fenomen jego osoby, owiane pozostają tajemnicą, a sam wokalista niechętnie udziela na ten temat informacji – stąd powstaje w tych kwestiach wiele domysłów i spekulacji.
Pierwszą żoną artysty była Loretta Berardi (ur. 1941). W czerwcu 1968 adoptowali syna Dan Padavona (zawód: meteorolog w Buffalo (Nowy Jork)).
Dio obecnie jest żonaty z Wendy Dio (ur. 1947 – zawód: menedżer przemysłu muzycznego). Obecnie mieszka i nadal pracuje w Kalifornii.
[edytuj] Kariera
Według samego artysty, jego kariera rozpoczęła się w 1957 roku w szkolnym zespole The Vegas Kings, gdzie funkcjonował jako basista. Zgadzałoby to się z podaniami artysty na temat wieku, w których zapewniał że zrobił karierę rockową, mając jedynie 10 lat. Po pewnym czasie Ronnie został wokalistą, a grupa zmieniła nazwę na Ronnie And The Red Caps. W dorobku mieli kilka singli.
Cztery lata po tym Ronnie przyjął przydomek "Dio", formując grupę The Prophets – inspirowaną muzyką The Beatles. W latach sześćdziesiątych Ronnie grał również z kilkoma innymi grupami, które połączyły się pierwotnie w The Electric Elves (1967), poprzez The Elves, aż do prostej nazwy Elf.
W latach 70. XX wieku zawiązał udaną współpracę z Ritchie Blackmorem – gitarzystą Deep Purple, a jej owocem był zespół "Rainbow". Dio stał się szybko rosnąca ikoną rock-kultury, a album Rising podbijał listy przebojów.
W roku 1979 zastąpił Ozzy Osbourne'a jako nowy wokalista grupy Black Sabbath, wydając z nią 3 albumy. Heaven and Hell, Mob Rules oraz Live Evil stanowią po dzień dzisiejszy jedno z największych dorobków w kulturze rockowo - heavymetalowej i jest pierwszym z 3 okresów współpracy Dio z Black Sabbath a szczególnie z Tony Iommi Pomimo początkowych sukcesów "odnowionej" grupy, fani nie pogodzili się z jej rozłamem i zmianą brzmienia. Nastąpił kolejny kryzys w zespole z uwagi na problemy przy montażu Live Evil. Perkusista Vinnie Appice i Dio opuścili Black Sabbath
To stało się motywacją do solowej kariery i utworzenia zespołu Dio jeszcze w roku 1982.
W 1991r Ronnie James Dio wrócił do kolegów z Black Sabbath. Wspólnie nagrali najcięższy w historii zespołu album Dehumanizer.
Ponownie Ronnie James Dio a kolegami z Black Sabbath nagrał na przełomie 2006/2007r album The Dio Years stanowiący dotychczasowe podsumowanie współpracy artystów.
W czerwcu 2007 zespół składający się z Ronnie James Dio i kolegów z Black Sabbath koncertujący jako Heaven and Hell wystąpi 2 razy w Polsce - w Katowicach i Warszawie.
Dio jako ikona rock-kultury pojawia się również w nadchodzącym filmie Tenacious D in: The Pick of Destiny, grając samego siebie.
[edytuj] Zespoły
- The Vegas Kings (1958-1958)
- Ronnie & The Rumblers
- Ronnie and the Red Caps (1958-1961)
- Ronnie Dio and the Prophets (1961-1967)
- The Electric Elves
- The Elves
- Elf (1970-1975)
- Rainbow (1975-1978)
- Black Sabbath (1979-1982; 1991-1993)
- Dio (1983-1991, 1993-obecnie)
- Heaven and Hell - 2007
[edytuj] Dyskografia
Niektóre z pierwszych singli Dio na 45 rpm zebrane zostały w kilku częściach serii wolnościeżkowców LP "The History of Syracuse Music" wydanej w latach 80. XX wieku.
[edytuj] Z Elf
- Elf (1972)
- Carolina County Ball - tytuł amerykański: L.A./59 (1974)
- Trying To Burn The Sun (1975}
- Elf Albums (1991)
[edytuj] Z Rainbow
- Ritchie Blackmore's Rainbow (1975)
- Rising (1976)
- On Stage (1977)
- Long Live Rock 'N' Roll (1978)
- Live In Germany 76' (1990)
[edytuj] Z Black Sabbath
- Heaven and Hell (1980)
- The Mob Rules (1981)
- Live Evil (1982)
- Dehumanizer (1992)
- The Sabbath Stones (1994)
- The Dio Years (2007)
[edytuj] Z Dio
- Holy Diver (1983)
- The Last in Line (1984)
- Sacred Heart (1985)
- Intermission (1986)
- Sacred Heart (DVD) (1986)
- Dream Evil (1987)
- Lock up the Wolves (1990)
- Diamonds: The Best of Dio (1992)
- Strange Highways (1994)
- Angry Machines (1996)
- Anthology (1997)
- Inferno: Last in Live (1998)
- Magica (2000)
- Anthology Vol Two (2001)
- Killing the Dragon (2002)
- The Collection (2003)
- Evil or Divine (DVD) (2003)
- Master of the Moon (2004)
- Evil Or Divine - Live in NYC (2005)
- We Rock (DVD) (2005)
- Holy Diver Live (2006)