Słowianofilstwo
Z Wikipedii
Słowianofilstwo - (Słowianin + gr. philos = przyjaciel, miłośnik), kierunek ideologiczny podkreślający łączność kulturalną wszystkich Słowian, jeden z kierunków rosyjskiej myśli społecznej w połowie XIX wieku, krytykujący proces europeizacji Rosji (wpływy i wzory zachodnioeuropejskie) i domagający się powrotu do rdzennie słowiańskich zasad społecznych, właściwych Rusi z czasów przedpiotrowskich.
Zasady sformułowali w latach 30. XIX w. Iwan Kirejewski (1806-1856), Aleksiej Chomiakow (1804-60), Konstantin Aksakow (1817-60) i Jurij Samarin (1819-76).
W okresie rządów Mikołaja I słowianofilstwo było utopią o zabarwieniu konserwatywno-romantycznym. Wojna krymska spowodowała wzrost zainteresowania słowianofilów losami ludów słowiańskich znajdujących się pod panowaniem tureckim i austriackim , co doprowadziło do powstania idei panslawizmu.
W literaturze polskiej terminu słowianofilstwo używa się na określenie wspólnej cechy różnych ideologii postulujących kulturalne i politycznie zjednoczenie Słowian. Idee słowianofilskie można odnaleźć w poglądach Stanisława Staszica, Adama Mickiewicza, Adama Czarnockiego i Wacława Aleksandra Maciejowskiego.
